Δυστυχώς ηττήθηκε...

Δυστυχώς ηττήθηκε...
23 Αυγούστου 2015, 13:44
A+ A-
Ο Ισίδωρος Παπαλυμπέρης σε έναν απολογισμό εξαμήνου

# Γράφει ο Ισίδωρος Δ. Παπαλυμπέρης

Έφτασε λοιπόν η στιγμή της αποτίμησης της εξάμηνης προσπάθειας διαπραγμάτευσης που επιχείρησε η στηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση. Και δυστυχώς η αποτίμηση θα γίνει υπό το βάρος μιας νέας μνημονιακής συμφωνίας η οποία δεν διαφέρει σε τίποτα απ` όσες υπογράφηκαν στο παρελθόν απ` τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Το πρώτο, αβίαστο, συμπέρασμα δεν είναι φυσικά κανένα άλλο πέραν της παραδοχής ότι η κυβέρνηση ηττήθηκε και συνθηκολόγησε με κρότο.

Η κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στην εδώ και χρόνια κυρίαρχη άποψη που εκφράζει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη μπορούν να «αλλάξουν», οδηγήθηκε σε αδιέξοδο και «άτακτη» συνθηκολόγηση. Πράγματι η Ε.Ε. όχι μόνο μπορεί να αλλάξει, αλλά έχει ήδη υποστεί μετάλλαξη και έχει μετατραπεί σε έναν ακόμα ποιο δυναμικό μηχανισμό στήριξης «επιχειρηματικών» συμφερόντων και κυρίως των τραπεζικών.

Αρχές, που έστω και κατ` επίφαση, χαρακτήριζαν την Ε.Ε. στο παρελθόν όπως αυτές της αλληλεγγύης, της δημοκρατίας και του δικαίου έχουν πλέον απροκάλυπτα αντικατασταθεί από μία, αυτή του οικονομικού αποτελέσματος και τον μακροοικονομικών στόχων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα έλλειψης κάθε έννοιας αλληλεγγύης, είναι η στάση των «εταίρων», δικών μας και της Ιταλίας, σε σχέση με το προσφυγικό κύμα των τελευταίων μηνών. «Δικό σας το πρόβλημα, δική σας και η λύση» μας τονίζουν ξεκάθαρα. Η διαρκώς επαναλαμβανόμενη από τα ΜΜΕ επιδίωξη για «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», ουδεμία σχέση έχει με την «Ευρώπη των λαών» και δε είναι τίποτα άλλο παρά η Ευρώπη των οικονομικών διευθυντηρίων και της επιτροπείας.        

Σ` αυτό το «οικοδόμημα» λοιπόν έχουν θέση μόνο όσοι μπορούν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους οικονομικούς στόχους, φυσικά με στόχευση εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων και φυσικά με ταξικό πρόσημο. Οι υπόλοιποι δεν μπορεί παρά να έχουμε ως μοναδικό στόχο την αντικατάσταση της από μια πραγματική και ισότιμη ένωση των ευρωπαϊκών λαών.

Δεύτερο στοιχείο που οδήγησε τη διαπραγματευτική προσπάθεια σε αυτή την κατάληξη είναι η «μανιώδης» άρνηση κατάστρωσης ενός έστω και υποτυπώδους εναλλακτικού σχεδίου. Πώς μπορείς να συμμετέχεις με επιτυχία σε μία διαπραγμάτευση όταν ο συνομιλητής σου γνωρίζει εκ των προτέρων τα όρια και τις εναλλακτικές σου; «Δεν πρέπει να έχουμε έτοιμο ένα δεύτερο σχέδιο σε περίπτωση που μας που όχι;», φωνάζαμε όλοι, για να πάρουμε ως απάντηση το απλοϊκό και κενό περιεχομένου «Δεν θα μας πουν όχι».

Τελικά όμως και ΟΧΙ μας είπαν και σε ΗΤΤΑ μας οδήγησαν. Γιατί ήττα είναι η πλήρης αναδίπλωση της κυβέρνησης από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Ήττα είναι η υπογραφεί ενός νέου μνημονίου. Ήττα είναι όταν έστω και αυτά τα λίγα που νομοθέτησες αυτούς τους μήνες καλείσαι να τα πάρεις πίσω. 

Και τώρα τι;

Θα μπορέσει η στηριζόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, μέσα στο ασφυκτικό μνημονιακό πλαίσιο, να επιτύχει τουλάχιστον κάποια αποτελέσματα σε άλλους τομείς;

Θα αναλάβει πρωτοβουλίες τέτοιες που θα οδηγήσουν σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο για τη χώρα;

Θα μπορέσει να εκδημοκρατίσει το πολιτικό σύστημα, τα ΜΜΕ, τη δικαιοσύνη και να θέσει τις βάσεις ενός σύγχρονου, αστικού φυσικά, κράτους δικαίου;

Θα μπορέσει να πολεμήσει και να κερδίσει τη μάχη με το οικονομικό κατεστημένο που, μέρος του, λυμαίνεται το δημόσιο χρήμα δεκαετίες τώρα;

Θα μπορέσει να δώσει νέα πνοή και ρόλο σε θεσμούς όπως η τοπική αυτοδιοίκηση;

Θα καταφέρει να προστατεύσει και ενδυναμώσει το δημόσιο σύστημα υγείας, κόντρα στην κυρίαρχη λογική της λιτότητας και της περικοπής δαπανών;

Θα επιφέρει την δραματική αλλαγή που απαιτεί το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας;

Θα αναστείλει τη λεηλασία και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας;  

Θα κόψει το γόρδιο δεσμό με το ρουσφέτι, τις πελατειακές σχέσεις και τη διαφθορά που διαπερνά κάθε βαθμίδα της κοινωνίας;

Μέσα στο νέο-μνημονιακό πλαίσιο που διαμορφώθηκε τα ερωτήματα δεν μπορεί παρά να είναι ρητορικά και η απάντηση αρνητική.

Η εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιανουαρίου επέφερε μια θετική για την κοινωνία εξέλιξη, αυτή της «αναγκαστικής αποστράτευσης» πολύ μεγάλου κομματιού του πολιτικού προσωπικού της χώρας.

Η προσχώρηση όμως της από το ΣΥΡΙΖΑ στηριζόμενης κυβέρνησης στη λογική του μνημονιακού μονόδρομου θα έχει τώρα βαρύ τίμημα και για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ.

Ας ελπίσουμε ότι το τίμημα θα είναι ελαφρύτερο για την αριστερά και κυρίως για την κοινωνία. Ας σταθούμε στην νίκη που κατάφερε ο λαός την Κυριακή του Δημοψηφίσματος, κόντρα στη θέληση της παντοδύναμης τηλεόρασης. Ας σταθούμε στο ξεκάθαρα ταξικό ΟΧΙ στη λιτότητα, στη φτώχια, στο ξεπούλημα, στη συσσώρευση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, στην εξυπηρέτηση ντόπιων και ξένων «επιχειρηματικών» συμφερόντων… στο μνημόνιο.

Επιστροφή