Ο στρατηγός στηλιτεύει την μη εκφώνηση πανηγυρικού στη Χαλκίδα την 28η Οκτωβρίου

*Γράφει ο Ιωάννης Βερβενιώτης, αντιστράτηγος ε.α.

Χθες οι Πανέλληνες εόρτασαν την επέτειο έναρξης του πολέμου κατά του Άξονα, το ΟΧΙ της γενιάς του 40 και…ως είθισται…έγιναν Δοξολογίες, ομιλίες, καταθέσεις στεφάνων και παρελάσεις καθώς και πάμπολλες άλλες εκδηλώσεις μνήμης.

Στην πόλη μας ΔΕΝ εκφωνήθηκε ο  πανηγυρικός της ημέρας που - ως είθισται- έπρεπε να γίνειστο τέλος της Δοξολογίας. Μένω και στηλιτεύω το ότι ΔΕΝ έγινε.

Είναι οι ήρωες της τιμημένης γενιάς του 40 που επέβαλαν το..είθισται; Μας το ζήτησαν; Σίγουρα όχι. Αυτοί έκαναν το χρέος τους με τέτοιο θάρρος και αυταπάρνηση που έκαναν την υφήλιο να παραμιλάει. Έδρεψαν δάφνες, γιγάντωσαν το όνομα Έλληνας, τίμησαν την Πατρίδα, έγραψαν Ιστορία ένδοξη. Θα τους μνημονεύομαι αιώνια ως την τιμημένη γενιά του 40. 

Όλοι αυτοί που απήλθαν και ΔΕΝ είναι παρόντες στις δικές μας τελετές μνήμης τυλιγμένοι με τον τήβεννο της αιώνιας δόξας σίγουρα ΔΕΝ έχουν ανάγκη παραπανήσιας τιμής. Το ίδιο συμβαίνει και με τους λίγους εν ζωή ένδοξους εκείνους πολεμιστές. Δηλαδή τη ζωντανή μας ιστορία. Με μια διαφορά ότι αυτοί ακόμη μας βλέπουν και μας κρίνουν.

Μήπως είμαστε εμείς αυτοί που καθορίσαμε το…είθισται; Σίγουρα ΝΑΙ. Εμείς, δηλαδή οι απόγονοί τους και η Πολιτεία. Δηλαδή η Πατρίδα.

Είμαστε λοιπόν όλοι εμείς που μετείχαμε σ’ αυτή στην εκδήλωση μνήμης. Είναι τα παιδιά και τα εγγόνια εκείνων που πολέμησαν, εκείνων που ποτέ δε γύρισαν, εκείνων που μας μιλούσαν για τα ανδραγαθήματά τους, τις ταλαιπωρίες, τα τραύματά τους και δίκαια υπερηφανεύονταν.  

Είναι όλοι αυτοί που έχουν την τιμή να λένε –Ήταν και ο παππούς μου εκεί - Είναι οι μαθητές των σχολείων. Όλοι εμείς είμασταν εκεί για δύο κυρίως λόγους: Για να τιμήσουμε τους προγόνους μας για τις θυσίες τους και να ακούσουμε την βροντερή φωνή της παρελαύνουσας νεολαίας μας να δηλώνει,παρουσία των εκπροσώπων της πόλεως και της πολιτείας «Άμες δεγεσόμεθα πολλώ κάρρονες».

Αυτά τα …είθισται..που, η τήρησης τους, είναι ευθύνη της Πολιτείας δεν μπορούν και δεν πρέπει να γίνουν τυπική διαδικασία. Λέμε ότι, οι νέοι δεν διδάσκονται την ιστορία μας και όποιος ξεχνά την ιστορία …….και βλέπουμε εδώ την πολιτεία να προσπερνά το είθισται, να ξεχνά ότι είναι ΑΥΤΗ που οφείλει να ….μελετά τα λαμπρά παλικάρια… είναι ΑΥΤΗ που, όπως οι Αρχαίοι Αθηναίοι βρήκαν έναν Περικλή να υμνήσει,μ’ έναν μνημειώδη επιτάφιο, την έννοια της θυσίας για την Πατρίδα, οφείλει να ΘΥΜΉΣΕΙΜΕ ΕΝΑΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟ τι το μεγάλο έκανε η γενιά του 40. Εμείς, εδώ, δυστυχώς χθαμαλοί και κακά αντίγραφα των Ηρώων εκείνων κρίναμε ότι ΔΕΝ χρειάζεται να μνημονεύσουμε το γεγονός, δηλαδή το ΕΠΟΣ.

Σίγουρα κύριοι θα είχατε σοβαρές ενστάσεις αν κάποιος καταστρατηγούσε το πρωτόκολλο και δεν σας τοποθετούσε στην προβλεπόμενη, για τον τίτλο σας θέση. Σκεφθείτε όμως ότι εσείς καταστρατηγείτε,ως ιθύνοντες, θεμελιώδεις υποχρεώσεις, που έχει η Πατρίδα προς τους Ήρωές της. Είναι λάθος σας εγκληματικό να διαμηνύεται ότι η Ελληνική Πατρίδα στέκεται αγνώμον στην θυσία των Ηρώων της.

Δεν είναι νοητό να είστε τιμώμενα πρόσωπα στην παρέλασηπου γίνεται για να τιμηθούν ήρωες τους οποίους, κατά τα άλλα, η Πατρίδα δι’ υμώνούτε καν μνημονεύει. Και πόσο λεβέντικη θα είναι η περπατησιά των νέων μας για να δηλώσουν το «….πολλώκάρρονες» όταν ΑΥΤΗ την διαπαιδαγώγηση τους ΚΑΝΕΤΕ;

Ζώντας σε διάφορα μέρη της Πατρίδας μας ΠΟΤΕ δεν είδα τέτοια τραγική παράληψη.Στο μικρό χωριό Κοντοπούλι της Λήμνου,ο ιερέας θα θύμιζε το ΤΙ ΤΙΜΟΥΜΕ, το εκκλησίασμα θα έψελνε τον Εθνικό μας Ύμνο και παρέλαση, μπροστά στον πρόεδρο και τον ιερέα, θα έκαναν τα δυο μόνα παιδιά του νηπιαγωγείου. 

Ξεκάθαρα κύριοι όλες αυτές οι εκδηλώσεις ΜΝΗΜΗΣ είναι ένα μάθημα ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ για ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ. Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που οφείλουμε ΟΛΟΙ ΜΕ ΠΡΩΤΗ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ.