Δήμαρχος με κλειστές πόρτες

Η απόφαση του Δήμαρχου Θανάση Ζεμπίλη να κλείσει τις πόρτες του γραφείου του μέχρι τέλος Φλεβάρη, λόγω φόρτου εργασίας, και ένα σχόλιο της " Γνώμης" στη στήλη "Κουβέντες", ότι οι Χαλκιδέοι δεν γουστάρουν δήμαρχους ακριβοθώρητους, μας δίνει αφορμή για τη σημερινή ρετρό ιστορία.

Θα αναφερθούμε στον Στέλιο Μαργαρίτη, για τον οποίο καλώς ή κακώς  δημιουργήθηκε η φήμη ότι ήταν ακριβοθώρητος και όπως λέει ο λαός " καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα".

Ο κ. Μαργαρίτης διετέλεσε δήμαρχος Χαλκίδας από το 1986 μέχρι το 1994, δηλαδή για δύο τετραετίες. Την πρώτη φορά είχε κερδίσει σε μια εκλογική αναμέτρηση-θρίλερ τον Λευτέρη Παπαγεωργόπουλο. 

Στις εκλογές του 1990  κέρδισε εύκολα τον Μιχάλη Κακαρά, για να ηττηθεί στη συνέχεια σε δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις από τον Γιάννη Σπανό (1994) και από τον Μπάμπη Μανιάτη (1998). 

Ως δήμαρχος ο Στέλιος Μαργαρίτης θα μείνει στην ιστορία ως αυτός που συμμάζεψε τα οικονομικά του Δήμου, ο οποίος είχε δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις και πολλά χρέη σε προμηθευτές. Επίσης προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τα ευρωπαϊκά προγράμματα για να κάνει έργα.

Τον ακολουθούσε όμως η φήμη του υπερόπτη, πολλοί του καταλόγιζαν ότι δεν κυκλοφορούσε πολύ στους δρόμους και δεν χαιρετούσε όποιον πολίτη έβλεπε μπροστά του. Επίσης στο γραφείο του στο Δήμο (αρχικά στην οδό Αβάντων 50 και μετά στο μέγαρο Κότσικα) δεν έμπαινε όποιος- όποιος .

Τα ραντεβού του ήταν επιλεκτικά και δύσκολα διάβαιναν το κατώφλι του γραφείου του απλοί πολίτες. Επίσης τα έργα που έγιναν επί των ημερών του δεν ήταν ...πιασάρικα. Για παράδειγμα, το υπόγειο δίκτυο της αποχέτευσης προχώρησε σε μεγάλο βαθμό επί δημαρχίας του, ενώ και οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού στη νησίδα Πασσά τότε αναπτύχθηκαν.

Μάλιστα προεκλογικά το 1994 είχε κάνει και ξενάγηση στο νησάκι στους δημοσιογράφους, δίνοντας λαβή στους πολιτικούς του αντιπάλους να λένε σκωπτικά στους εκπροσώπους του τύπου: " Που σας πήγε ο Δήμαρχος, στο ...σκατονήσι; Μήπως σας ...τάισε κιόλας;"

Τα έργα αυτά ήταν σημαντικά για την πόλη, αλλά δεν τα έβλεπε ο κόσμος, για να τα αξιολογήσει ανάλογα. Τη βραδιά που έχασε, στο εκλογικό του κέντρο έλεγαν οι συνεργάτες του. " Δυστυχώς τα μεγάλα έργα που κάναμε είναι κάτω από τη γη και δεν τα βλέπει ο λαός".