ΔΙΧΑΣΜΟΣ: Το χρόνιο σαράκι κατατρώγει την Ελληνική ψυχή και απειλεί με αφανισμό το Έθνος

ΔΙΧΑΣΜΟΣ: Το χρόνιο σαράκι κατατρώγει την Ελληνική ψυχή και απειλεί με αφανισμό το Έθνος
4 Ιουνίου 2022, 12:17
A+ A-
Άρθρο του δικηγόρου Κώστα Κεμίδη.  

* Γράφει  δικηγόρος Κώστας Κεμίδης

Ι) Πολλές οι αφορμές που με παρακίνησαν να γράψω τούτο το σημείωμά μου. Αρχικά, ήταν η επέτειος, η εορταστική των 200 χρόνων, από την εθνεγερσία της πατρίδας μας, του 1821, για την ανεξαρτησία της χώρας μας, από τον Τούρκικο και βάρβαρο ζυγό της δουλείας των 400 χρόνων.

Γιατί και τότε οι Έλληνες, παρά το σθένος, - την ανδρεία και τον επικό ηρωϊσμό τους,  που επέδειξαν για την αποτίναξη της Τουρκίας και την ανάκτηση της ελευθερίας τους, παρά ταύτα, φαινομενικά μεν ήσαν μονιασμένοι και αγαπημένοι, ουχ ήττον, όμως, η διχόνοια φώλιαζε στην ψυχή τους, ακόμη και από τους πρώτους χρόνους της εθνικής μας παλιγγενεσίας.

Τούτο, μαρτυρείται, τραγικά, και από τους μεγάλους ιστορικούς της Ελληνικής Επανάστασης (Σπυρίδων Τρικούπης, Κων. Παπαρηγόπουλος κ.α.), αλλά καταδεικνύεται ιδιαίτερα σε πολλούς στίχους, στον Ύμνο για την ελευθερία του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού, σ΄ έναν των οποίων εκφράζει το παράπονό του, όπως: «Μην πουν στο στοχασμό τους τα ξένα Έθνη αληθινά, εάν μισούνται μεταξύ τους, δεν τους πρέπει λευτεριά».

Αργότερα, τούτο το τραγικό φαινόμενο του διχασμού, φάνηκε, λίγο πριν την Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, που θεωρείται ως η μεγαλύτερη καταστροφή της χώρας μας, όλων των εποχών.

Η διαμάχη, δυστυχώς, μεταξύ των κορυφαίων εκπροσώπων της χώρας, του Βασιλιά Κωνσταντίνου και του τότε πρωθυπουργού της χώρας του Εθνάρχη, Ελευθερίου Βενιζέλου, το έτος 1916, ότε η Ελλάδα, χωρίστηκε, ουσιαστικά σε 2 Κράτη, εκείνο των Αθηνών με τους αλλεπάλληλους πρωθυπουργούς της χώρας, που ώρκιζεν συνεχώς ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, στην προσπάθειά του να αντισταθεί, αλλά και να συμμορφωθεί με τις παράλογες και εξευτελιστικές, για την πατρίδα μας, αξιώσεις του Διοικητού των συμμαχικών Δυνάμεων της Αντάντ, Γάλλου Ναύαρχου Φουρνιέ.

Το δεύτερο κράτος, ήταν αυτό της Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής τον Ελευθέριο Βενιζέλο, με 2 στρατούς πολέμιους μεταξύ τους και 2 διαφορετικές θρησκευτικές Ηγεσίες, καθώς και 2 διαφορετικές κυβερνήσεις, με χωριστό, νομισματικό καθεστώς, το κάθε ένα κράτος.

ΙΙ) Δυστυχώς, για την πατρίδα μας, αυτή η διαμάχη και αυτός ο Εθνικός Διχασμός στάθηκε - όπως εγώ πιστεύω - και η κυριώτερη, αν όχι, η αποκλειστική αιτία, της Εθνικής μας τραγωδίας, με την Μικρασιατική καταστροφή, το 1922.

Γιατί, αυτή ήταν η αιτία των εν συνεχεία αλυσιδωτών διχαστικών πολιτικών και στρατιωτικών επιλογών, στην Ελλάδα (αναφέρομαι, πλέον στο έτος 1920, δηλ. μετά την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918). Πρέπει, εδώ, να αναφέρω ότι, πριν τον Εθνικό διχασμό (1915-1917) στην Ελλάδα, επικράτησε, με εκλογές της 31/5 - 13/6 του 1915, το κόμμα των φιελελευθέρων, με πρωθυπουργό τον Ελ. Βενιζέλο.

Μετά τις εκλογές αυτές (1915), άρχισε μία άγρια διαμάχη μεταξύ των Βενιζελικών και των Βασιλοφρόνων, διότι ο Βενιζέλος ήθελε η Ελλάδα να μπει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με τους Συμμάχους της Αντάντ (Γαλλία, Αγγλία και Ρωσία) η οποία (Αντάντ) ήταν και η νικήτρια του πολέμου, ενώ ο Βασιλιάς επέμενε να τηρήσει η χώρα μας ουδετερότητα, που ευνοούσε τις κεντρικές δυνάμεις (Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία).

Για να μην αναφερθώ εδώ στις λεπτομέρειες, η διαφωνία αυτή των κορυφαίων πολιτειακών παραγόντων της χώρας, είχε σαν συνέπεια την παραίτηση του Βενιζέλου, και στη συνέχεια να ξεσπάσει μεγάλη κυβερνητική και, εθνική κρίση, που ταλαιπώρησε τον Ελληνικό Λαό, διαιρώντας τον (όπως ήδη προανέφερα) σε 2 στρατόπεδα και σε πολεμική σύγκρουση των συμμαχικών στρατευμάτων κατά του Ελληνικού Στρατού, με εκατέρωθεν πολλούς νεκρούς και τραυματίες, κατά τον Οκτώβριο του 1916.

ΙΙΙ) Και για να μη μακρηγορώ, οι αλλεπάλληλες διχαστικές πολιτικές καταστάσεις, συνεχίστηκαν και εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να συμβαίνουν τα θλιβερά αυτά φαινόμενα δυστυχώς, της πόλωσης και διχασμού προερχόμενα, πάντοτε, από τις διαμάχες και τις συγκρούσεις των διαφορετικών πολιτικών παρατάξεων.

Παλαιότερα μεν, μεταξύ των Βενιζελικών και Βασιλοφρόνων και αργότερα Δεξιών και Αριστερών πολιτικών ομάδων, με τα παρακλάδια τους, να θολώνουν τα μυαλά των αντιμαχομένων πλευρών και να φανατίζουν τους οπαδούς τους, μέχρι και των πολεμικών συγκρούσεων σε ακραίες καταστάσεις, όπως είδαμε, δυστυχώς, πιο πάνω.

Είναι κρίμα, που η Ελληνική ιστορία, ενώ έχει να επιδείξει γεγονότα άξια θαυμασμού και ηρωισμού, αγάπης και θυσίας, για την πατρίδα και την ελευθερία και πίστης, ακράδαντης, στα θεία τα ιερά και όσια της φυλής μας, να αμαυρώνεται και στιγματίζεται από τα συνεχή και αποκρουστέα θλιβερά φαινόμενα των πολιτικών συγκρούσεων, διχόνοιας και διχασμού, σχεδόν πάντοτε «στο διάβα των αιώνων».

ΙV) Όμως, το παρόν σημείωμά μου, για να κυριολεκτώ, έχει σχέση και αφορμή και με τα σοβαρά μεν, αλλά, θά λεγα φαιδρά φαινόμενα διχόνοιας σε όλο το φάσμα της κοινωνικής μας ζωής και της καθημερινότητας. Και για να ακριβολογώ, θα σταθώ εδώ (για να μην πάω πιο πίσω), στα πρόσφατα διασπαστικά φαινόμενα, που παρατηρήθησαν, στην Ελληνική Κοινωνία, τα τελευταία 3, σχεδόν χρόνια.

Το ένα με την πανδημία του κορωνοϊού, που έχει γονατίσει στην κυριολεξία και την παγκόσμια οικονομία και φυσικά και την δική μας, πέραν των εκατομμυρίων νεκρών σε όλο τον κόσμο, αλλά και στην πατρίδα μας, με χιλιάδες νεκρούς, και το άλλο με τον πόλεμο που άρχισε στις 24/2/2022, με την ιμπεριαλιστική εισβολή του Δικτάτορα της Ρωσίας Πούτιν, κατά της Ουκρανίας.

Και στις 2 αυτές περιπτώσεις, εμφανίστηκαν οι διχαστικές τάσεις των αντιεμβολιαστών αρνητών αφ΄ ενός κατά της πανδημίας και των φίλων της Ρώσικης εισβολής στην Ουκρανία, με τις χιλιάδες νεκρούς, αμάχους Ουκρανούς, αφ΄ ετέρου.

Μάλιστα στην περίπτωση του πολέμου, οι διχασμοί και διαφοροποιήσεις, εμφανίστηκαν περιέργως, και απροσδόκητα, όχι μόνο στους οπαδούς των Αριστερών Κομμάτων που παραδοσιακά τάσσονται πάντα με την Ρωσία (έχουν δεν έχουν δίκιο), αλλά και Ακροδεξιών αντιλήψεων, με αποκορύφωμα τους καλλιτέχνες ηθοποιούς, χορωτούς, τραγουδιστές και μουσικούς (ψευτοκουλτουριάρηδες, για μένα) να αρνούνται, ακόμη και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου της Ουκρανίας (ευτυχώς, όχι όλοι), όταν αντίστοιχες εκδηλώσεις συμπάθειας, αγάπης, συμπόνοιας και υποστήριξης του δοκιμαζόμενου Ουκρανικού Λαού, παρατηρούνται σε ολόκληρο τον κόσμο!!!

Πάντως, ένα είναι γεγονός, αδιαμφισβήτητο, ότι τα κομματικά πάθη τροφοδοτούν το πολιτικό μίσος, που διαχέεται και ξαπλώνει στην κοινωνία, τα φαρμακερά του βέλη, με εκρηκτικές διαστάσεις πολλές φορές.

Πιο πάνω, ανέφερα χαρακτηριστικά μερικά από τα φοβερά ντοκουμέντα του Διχασμού των Ελλήνων και του εμφύλιου σπαραγμού, που συνήθως ακολουθεί με τραγικές συνέπειες. Χούντες και πραξικοπήματα, τέτοιες ευκαιρίες αναζητούν, για ανατροπή του καθεστώτος και την αιματηρή, συνήθως επικράτησή τους.

V) Συνήθως, τα φαινόμενα που αφορούν την διαφάνεια στην διαχείριση του Δημόσιου χρήματος, όπως και προβλήματα διαφθοράς, αναξιοκρατίας και ανηθικότητας, στον δημόσιο βίο, της πολιτικής ζωής στον τόπο μας, απετέλεσαν την γεννεσιουργό αιτία, που πυροδότησε τα πολιτικά πάθη και οδήγησε - κατά κανόνα - στις κοινωνικές εκρήξεις και αναταραχές, με απρόβλεπτες, πολλές φορές, συνέπειες διάσπασης της κοινωνικής συνοχής και ομαλότητας στην χώρα.

Για τον λόγο ακριβώς, τούτο και με το δεδομένο ότι, σήμερα που με την ψηφιακή τεχνολογία μπορεί ο πολίτης να είναι ενήμερος, για όλα, όσα συμβαίνουν στο κόσμο (μέσα και έξω), τα πολιτικά - κυρίως - πρόσωπα επιβάλλεται, ακόμη, περισσότερο, να προσέχουν εν γένει την συμπεριφορά τους, ώστε οι πολιτικές συζητήσεις στο κοινοβούλιο, να είναι ευπρεπείς και κόσμιες, στην εκφορά των απόψεών τους - παρά, βεβαίως - τις διαφωνίες που θα έχουν τα κόμματα, μεταξύ τους.

Συζητήσεις και εκφράσεις, με ύβρεις και διαπληκτισμούς, πεζοδρομίου, είναι απαράδεκτες και καταδικαστέες, γιατί οι σκηνές του κοινοβουλίου, μεταφέρονται αυτομάτως στην κοινωνία - ως συγκοινωνούντα δοχεία - μεταβαλλόμενες σε μπουρλότα, που μπορούν να προκαλέσουν στην κοινωνία γενικευμένες συγκρούσεις με απρόβλεπτες διαστάσεις, που απευχόμαστε ειλικρινά.

Επί τέλους, ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους και να δείξουν περισσή ψυχραιμία και κατανόηση, και για τον λόγο τούτο, οι Ηγεσίες των Πολιτικών κομμάτων, να συστήσουν στα μέλη τους αυτοσυγκράτηση και αν δεν το μπορέσουν, μία είναι η λύση, η πιο αποτελεσματική, να απομονωθούν και να μην τους επιτραπεί η όποια αγόρευσή τους, στην Βουλή, αφού δεν μπορούν από μόνοι τους να διορθώσουν τους εαυτούς των, για να σταματήσουν κραυγάζοντες και φωνασκούντες, σαν «μαινόμενοι ταύροι, έτοιμοι να κατασπαράξουν τα θύματά τους». 

Όλα τα κόμματα στην Ελληνική Βουλή έχουν τους «νευρικούς νταήδες», που προσβάλλουν και τους ίδιους και την ιερότητα του Κοινοβουλίου, «του ναού της Δημοκρατίας» και εν κατακλείδι και αυτήν ταύτην την πολυβασανισμένη Δημοκρατία μας.

VI) Συνεπώς και συμπερασματικά, αν μπορεί να βγει ένα Δίδαγμα από τα πιο πάνω λεχθέντα, για την Διχόνοια του Ελληνικού Λαού, σε ολόκληρη την διαδρομή της ιστορίας μας, είναι τούτο: «Η ιστορία υπάρχει για να διδάσκει και όχι να επαναλαμβάνεται».

Αυτό ας το εννοήσωμεν καλά άπαντες και ιδιαίτερα οι πολιτικοί άνδρες με τις ηγεσίες τους, αλλά και οι νέες γενιές, γιατί η ιστορία διδάσκει αληθινά, όταν δεν λησμονούμε τις συνέπειες και τις καταστροφές που έχει η διχόνοια και ο καταραμένος διχασμός, χθες, σήμερα και πάντοτε στον τόπο μας.

Και τούτο, γιατί (όπως έχω ξαναγράψει παλαιότερα), εμείς οι Έλληνες, θυσιάζουμε ευκολότερα την ζωή μας, παρά τον εγωισμό μας. Από την Αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, δυστυχώς, ο εμφύλιος σπαραγμός (συνέπεια του Διχασμού μας), αιματοκύλισε το Έθνος μας, πολλές φορές, απειλώντας το με, αφανισμό.

Είθε, να εισακουσθεί αυτή η έκκληση για κατευνασμό των πολιτικών παθών, μίσους και αντιπαλότητας, ενός απόμαχου της μάχιμης Δικηγορίας, για το Καλό όλων μας και - προπάντων - της φιλτάτης μας Πατρίδας.

Επιστροφή