Τα σκυλιά του πολέμου, οι Λύκοι και η φιλοδοξία της Αρτάκης

13 Σεπτεμβρίου 2021, 21:00
A+ A-
Το αθλητικό σχόλιο της Δευτέρας.

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Η Αρτάκη έχει πάρει τον αέρα της Αταλάντης, καθώς την κερδίζει για δεύτερη φορά στην έδρα της μέσα σε λίγους μήνες σε ματς που δεν είχαν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, σε ότι έχει να κάνει με την εικόνα τους.

Και τον Μάρτιο για το μίνι πρωτάθλημα-παρωδία της Γ’ Εθνικής και το απόγευμα της Κυριακής για το Κύπελλο Ελλάδας η Αρτάκη ήταν η πιο ποιοτική ομάδα στον αγωνιστικό χώρο, αυτή που είχε τον έλεγχο του ματς, και αυτή που εντέλει έφυγε με τους τρεις βαθμούς πριν μερικούς μήνες και με την πρόκριση στην 3η φάση του Κυπέλλου, χθες.

Στο προηγούμενο παιχνίδι η μπάλα "έκαιγε" περισσότερο (και για τις δύο ομάδες), χθες λιγότερο, αλλά δεν αποτελεί καθημερινή υπόθεση να προκρίνεσαι στην 3η φάση του Κυπέλλου Ελλάδας και να ...απλώνεται μπροστά σου η προοπτική να αγωνιστείς στην έδρα σου με εκπρόσωπο της Σούπερ Λίγκας 2, που εφόσον είναι και εμπορικό όνομα θα φέρει περισσότερα έσοδα στο ταμείο…

Η Αρτάκη μέχρι στιγμής στην κλήρωση είχε την τύχη με το μέρος της, μην κρυβόμαστε μεταξύ μας. Στην πρώτη φάση υποδέχθηκε τον ΠΑΟ Βάρδας και στην δεύτερη φάση, ναι μεν απομακρύνθηκε από την έδρα της, για πρώτη φορά φέτος (ούτε φιλικό δεν έπαιξε εκτός Αρτάκης), αλλά διασταύρωσε τα ξίφη της με ένα σύνολο που είναι φιλότιμο, αλλά υστερεί απέναντι στην ευβοϊκή ομάδα.

Βέβαια, απ’ ότι έλεγαν οι άνθρωποι της Αταλάντης αναμένουν τις αφίξεις τριών Βραζιλιάνων (!) στον άξονα, ενώ ήδη έχουν αποκτήσει και Βραζιλιάνο γκολκίπερ, ο οποίος μάλλον θα περιμένει πολύ να παίξει, όσο ο Βατωνταίος Κώστας Ανδρούτσος πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις, ανάλογη με τη χθεσινή.

Έπιασε πέναλτι (άσχετα αν στην εξέλιξη της φάσης σκόραρε ο Παπαδάκης το μοναδικό γκολ που έκρινε το ματς), έσωσε 3-4 τετ α τετ ή κοντινά σουτ, τι άλλο να κάνει, σπαθιά να καταπιεί;

Λέγαμε, λοιπόν, ότι η κλήρωση έκλεισε το μάτι στην Αρτάκη, απέφυγε πιο δύσκολα γκρουπ, αλλά και πολυέξοδα ταξίδια, για παράδειγμα στην Κρήτη. Και άμα περάσεις, χαλάλι τα 3-4 χιλιάρικα, αν αποκλειστείς είναι διπλή η πίκρα.

Η Αρτάκη έχει βλέψεις στο Κύπελλο. Δεν είπε κανείς ότι το Μάη θα είναι η μια από τις δυο φιναλίστ στο ΟΑΚΑ, αλλά αν καταφέρει να συναντηθεί με ομάδα της Σούπερ Λίγκ 1, αυτός θα είναι ο δικός της ιδιότυπος τελικός. 

Όταν μετά το τέλος του ματς είπα στον πρόεδρο της Αρτάκης Γιάννη Βαγιάννη ότι …πλησιάζει στην Αρτάκη ο ΠΑΟΚ Β’, απάντησε «να ετοιμάζεται κι ο ΠΑΟΚ Α’». Χαριτολογώντας το είπε ο άνθρωπος, αλλά καμιά φορά ότι σκέφτεσαι σε περιμένει στη γωνία.

Στο χθεσινό παιχνίδι η Αρτάκη ήταν ήρεμη στο πρώτο ημίχρονο απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε πίσω από την μπάλα. Αλλά η ομάδα της Εύβοιας χωρίς να εντυπωσιάσει κρατούσε το μομέντουμ, σου έβγαζε μια ασφάλεια, με τον Ντουμάνη κάτω από τα δοκάρια, τους Τσούπρο και Καραμπά στόπερ, τους Αρκούδα και Στασινόπουλο μπακ, τριάδα στα χαφ τους Κωνσταντίνου, Ζαχαρόπουλο και Ντελέκο, στα άκρα τους Σταματάκο και Παπαδάκη και φορ τον Μεγάλο (από την κερκίδα είδε το παιχνίδι ο Ζυγκερίδης), ενώ από τον πάγκο ήρθε ο Αργεντινός Εσκουρέντο, ο οποίος έδωσε λύσεις όταν οι φιλοξενούμενοι -για περίπου 20 λεπτά- έδειξαν να χάνουν το μυαλό και την ηρεμία τους, κάνοντας διαγωνισμό λαθών.

Παρόλ’ αυτά σε καμιά στιγμή δεν τρόμαξαν από τους γηπεδούχους. Ένα αξιόλογο σουτ έκαναν μετά το 80’, με τον Ντουμάνη να φωνάζει «παρών». Μια φορά χρειάστηκε και το "έβγαλε" ο τσάκαλος. Και ο Ζίβκοβιτς στην Τούμπα, στο ΠΑΟΚ-ΠΑΣ, μια φορά χρειάστηκε και …κλώτσησε στην έξοδο αέρα με τις γνωστές συνέπειες.

Κατά τα άλλα, η αναμέτρηση κύλησε ομαλά αν εξαιρέσουμε το σκάλωμα των φίλων της Αταλάντης με τον Κουρμπανά. Αυτά θα πρέπει να τα περιμένει ο Κουρμπανάς σε έδρες που ο πάγκος της Αρτάκης θα απέχει λίγα μέτρα από την κερκίδα. Είναι πολύ γνωστό όνομα, έχει –και- την τρέλα του εν ώρα αγώνα (δεν είναι και ο πιο ήρεμος άνθρωπος στον κόσμο) και νομοτελειακά ένα κομμάτι της αντίπαλης κερκίδας θα ασχολείται με την πάρτη του. Αλλά είναι μπαρουτοκαπνισμένος ο κόουτς, φαντάζομαι ότι τα έχει ζήσει όλα.

Στην Αταλάντη, κυρίως ασχολήθηκαν μαζί του οι ντόπιοι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, επειδή ο «Κούρμπα» έχει φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού, σε σημείο να …παρεξηγηθούν οι πράσινοι Αταλαντιανοί. Αφού κάποια στιγμή είπα από μέσα μου «θα ‘χει γούστο να πλακωθούν μεταξύ τους».

Το πιο ωραίο το φώναξε ηλικιωμένος φίλος των γηπεδούχων στον Τσούπρο (μετά από μανούρα). «Ρε 4, τα ίδια έκανες και πέρυσι» του είπε. Στο μεταξύ ο Τσούπρος το καλοκαίρι ήρθε στην Αρτάκη, αλλά δεν έχει σημασία. Ένας διπλανός του τον διόρθωσε λέγοντάς του «τι λες ρε, το 4 δεν ήταν πέρυσι», Διαβασμένος ο τύπος.

Επίσημη πρεμιέρα έκανε το Κύπελλο Εύβοιας, με τη νίκη (1-0) των Αλατσάτων επί της Μακρυκάπας να ξεχωρίζει.

Οι παίκτες των Αλατσάτων ήταν για 90 λεπτά σκυλιά του πολέμου. Οι Μακρυκαπιώτες στο συγκεκριμένο ματς δεν ήταν «Λύκοι» …όνομα και πράγμα.

Πριν το παιχνίδι ο προπονητής των Αλατσάτων Γιάννης Φούρλης ζήτησε από τους παίκτες του να μπουν στον αγωνιστικό χώρο, να παίξουν χωρίς άγχος την μπάλα τους ...και αν είναι τόσο ικανοί, γιατί όχι, να κερδίσουν. Και αποδείχθηκαν ικανοί, γιατί δεν έπεσαν από το νταμάρι και βρήκαν πορτοφόλι. Πριν εκπυρσοκροτήσει το όπλο του Πέτρου Στρατή, υπήρξαν κι άλλες προειδοποιητικές βολές, και όπως αποδείχθηκε η Μακρυκάπα δεν ήταν αλεξίσφαιρη. Οι των Αλατσάτων επέλεξαν ένα τρόπο παιχνιδιού, χωρίς να έχουν την κατοχή, που τους δικαίωσε 100%.

Η δε Μακρυκάπα φάνηκε ανέτοιμη και νευρική. Σε καμιά περίπτωση δεν ήταν σνομπ. Απλώς, όσο κυλούσε ο χρόνος και δεν ερχόταν το γκολ, λειτουργούσε σπασμωδικά, χωρίς σωστό σχεδιασμό. Η 11αδα που παρατάχθηκε στο γήπεδο Αλεξάνδρου πιθανόν είναι αυτή που θα πάρει θέση μάχης στα περισσότερα ματς του πρωταθλήματος της Α’ ΕΠΣΕ (σ.σ. ο Μπαλαμπάνης χρησιμοποιήθηκε στόπερ).

Αλλά ο προπονητής της ομάδας Βαγγέλης Ζέρβας, ο οποίος είναι από τους πλέον αξιόλογους κόουτς, είπε κάτι σωστό -σε ελεύθερη μετάφραση- μετά το τέλος της αναμέτρησης. Ότι καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Σαφώς και στη φετινή Μακρυκάπα υπάρχουν προσδοκίες, ωστόσο το να παρουσιαστεί η ομάδα ανταγωνιστική, από το να την έχουν χρίσει ορισμένοι στο χωριό ήδη πρωταθλήτρια, απέχει πολύ. Και το ξέρουν καλύτερα αυτοί που βουτάνε καθημερινά πολλές ώρες στα άδυτα του οργανισμού.

Για την Μακρυκάπα εκ των πραγμάτων δεν ήρθε η καταστροφή από τη στιγμή που το ματς δεν ήταν νοκ άουτ, αλλά …το πρώτο από τα τρία που θα παίξουν οι «Λύκοι» στον όμιλο. Και προσωπικά πιστεύω θα περάσουν, χωρίς να έχω καμιά διάθεση να υποτιμήσω τον Σταυρό, που είναι πολύ δυνατός, και τον Πισσώνα. Ήταν ένα καμπανάκι, αλλά είναι βέβαιο ότι μέχρι τις 3 Οκτωβρίου, που θα ξεκινήσει ο μαραθώνιος της Α’ ΕΠΣΕ, ο χρόνος κυλάει υπέρ της Μακρυκάπας. Νομίζω ότι και τον ΑΟΧ τον εξιτάρει ο ανταγωνισμός, και η Μακρυκάπα προσφέρεται για να συμβάλει προς αυτήν την κατεύθυνση.

Επιστροφή