Γήπεδο χωρίς εκρηκτικό Κουσκούτη είναι ...Χαλκίδα χωρίς γέφυρα του Ευρίπου

Γήπεδο χωρίς εκρηκτικό Κουσκούτη είναι ...Χαλκίδα χωρίς γέφυρα του Ευρίπου
8 Νοεμβρίου 2021, 13:15
A+ A-
Το αθλητικό σχόλιο της Δευτέρας.

* Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Επεισοδιακό ήταν το Σαββατοκύριακο που πέρασε στην Εύβοια, με πρωταγωνιστή τον Μπάμπη Κουσκούτη. Ο γηπεδικός Κουσκούτης είναι ευέξαπτος, είναι εκρηκτικός, σαν να ξυπνάει μέσα του το …ηφαίστειο της Σαντορίνης.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο χώρο, ειδικότερα στις συνελεύσεις της ΕΠΣΕ, όταν εμφανιζόταν ο Κουσκούτης, άκουγες ένα μακρόσυρτο «ωχ». Κι εμείς τρίβαμε τα χέρια μας από ικανοποίηση, γιατί είχαμε υλικό για να γράφουμε για μια βδομάδα.

Ο Μπάμπης Κουσκούτης, με τα καλά του και τα ελαττώματά του, είναι ένας τύπος που θα κάνει μια συνέλευση άνω-κάτω και …άμα βρει ξεκλείδωτη πόρτα θα μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο για να διαμαρτυρηθεί για πέναλτι που καταλογίστηκε υπέρ της ομάδας του στο 94’, ενώ έχει πάρει κι άλλο πέναλτι, δύο λεπτά νωρίτερα, μετατρέποντας το 0-2 του 91ου λεπτού σε 2-2.   

Όχι, δεν έπαθε αχρωματοψία, ούτε έγινε ξαφνικά υποστηρικτής της Τριάδας. Απλώς κατάλαβε λάθος την υπόδειξη του ρέφερι Κασομούλη, ο οποίος έδειξε πέναλτι, γεγονός που αμφισβητείται από τον Κουσκούτη, ο οποίος ισχυρίζεται ότι ο Κασομούλης έδειξε …κάτι άλλο (τι άλλο δηλαδή;) και άλλαξε απόφαση, επειδή φοβήθηκε την "μπούκα", του επί σειρά ετών προέδρου της Προποντίδας.

Φέτος πήρε το χρίσμα ο Πέτρος Χριστοδούλου, αλλά αν πας στο «Ρουκ Ζουκ» και σου πλασάρει η Ζέτα τη λέξη «Προποντίδα», στην πρώτη περιγραφή στον συμπαίκτη σου θα πεις «Κουσκούτης».

Στο διά ταύτα, ο Κασομούλης ή άλλαξε την απόφασή του και δεν το παραδέχεται, που προσωπικά δεν το πιστεύω (ελάτε τώρα) ή ο Κουσκούτης παρασύρθηκε από τη διάθεσή του να μανουριάζει στον διαιτητή από το πρώτο δευτερόλεπτο. Κι εγώ αν ξυπνήσω το πρωί με διάθεση να τσακωθώ σώνει και καλά, αν όχι ο πρώτος, ο δεύτερος που θα μου πει «καλημέρα», μπορεί να του ρίξω μπουνιά στη μούρη.

Ο Μπάμπης Κουσκούτης ήταν μια συνεχόμενη φωνή στ' αυτιά μας κατά τη διάρκεια του ματς. Δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο, γήπεδο χωρίς τις φωνές του Κουσκούτη είναι φαγητό χωρίς αλάτι, Χαλκίδα χωρίς γέφυρα του Ευρίπου.

Αυτός είναι ο Μπάμπης Κουσκούτης, ένα πράος και φιλικός άνθρωπος αν τον συναντήσεις στην καφετέρια, μια κινητή εγκυκλοπαίδεια γύρω από το ποδόσφαιρο, ετοιμόλογος, πολλές φορές χωρατατζής, αλλά …Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ στα γήπεδα. Έτσι το ζει και δεν το αλλάζει.

Βασικά, δεν κάθεται σε μια μεριά, νομίζεις ότι έχει κλωνοποιηθεί και κυκλοφορούν πολλοί Κουσκούτηδες δίπλα σου. Το Σάββατο πρέπει να έφερε …γυροβολιά τον Βούρκο είκοσι φορές. Ανάλογα ποιον έχει κλειδώσει στο στόχο του …για να εξορμήσει. Συνήθως είναι ο διαιτητής, οι βοηθοί, ο αντίπαλος προπονητής, ο αντίπαλος ποδοσφαιριστής, ακόμη και ο προπονητής της ίδιας του της ομάδας.

Ο Κούγιας μπροστά του είναι «νιάου-νιάου βρε γατούλα, με τη ροζ μυτούλα».

Ωστόσο, το Σάββατο πέρασε τις κόκκινες γραμμές, τις διέλυσε. Και μια στάλα δίκιο να είχε, το έχασε.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Προποντίδα έπρεπε να πάρει πέντε πέναλτι, τα δύο που καταλογίστηκαν και ...άλλα τρία για τα οποία "φώναξε".

Ας καθίσουμε, λοιπόν, με ηρεμία να δούμε τις φάσεις στην κάμερα και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, αλλά με γυμνό μάτι, πίσω από τα σύρματα και με τρία δέντρα μπροστά μας, δουλειά δεν γίνεται.

Ο Κασομούλης θα μπορούσε να διακόψει και το ματς και δεν το έκανε. Απ’ ότι έμαθα, ο γενικός αρχηγός του Παντριαδικού και πρώην διαιτητής Γιώργος Σέγκος μπήκε στα αποδυτήρια και ρώτησε τον Κασομούλη αν ο Κουσκούτης χειροδίκησε εναντίον του ή αν αισθάνθηκε απειλή. Ο Κασομούλης είπε «όχι», απάντηση …διαβατήριο για να συνεχιστεί το ματς. Άλλος μπορεί να το διάκοπτε.

Εγώ αν ήμουν, πάντως, ο Κασομούλης, μετά την εκτέλεση του πέναλτι θα σφύριζα –ακαριαία- τη λήξη. Ο έμπειρος ρέφερι άφησε να παιχτούν ακόμη 3 γεμάτα λεπτά. Φανταστείτε να είχαμε κι άλλη επίμαχη φάση, ακόμη στο Βούρκο θα είμασταν και θα μας έριχναν τρόφιμα με το ελικόπτερο.

Στα αμιγώς αγωνιστικά η Τριάδα είναι ομάδα για να πρωταγωνιστήσει και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Πέρα από τους Καραντάκη, Καραμπά, τους Χασάνδρες, έχει και νέα παιδιά με πολύ καλά στοιχεία.

Η Προποντίδα ήταν εκτός κλίματος για ένα ημίχρονο, αλλά δεν το παράτησε το ματς, ούτε στο 91’ με δύο γκολ στην πλάτη, κι αυτό λέει πολλά.

Η ΑΕ Χαλκίδας ισοφαρίστηκε με "μπάζερ μπίτερ" από τα Αλάτσατα. Βρέθηκε πίσω στο σκορ, έκανε την ανατροπή και θα μπορούσε σε μια-δυο περιπτώσεις να κάνει και το 3-1 και να ρίξει στο καναβάτσο το «γειτονάκι».

Στη Γ’ Εθνική, η Αρτάκη στο διάστημα που απέδωσε καλό ποδόσφαιρο, κατάφερε να ξεκλειδώσει την άμυνα του Παλαμά. Οι Καρδιτσιώτες βρέθηκαν πίσω στο σκορ και αναγκάστηκαν να βγουν μπροστά για να ψάξουν την ισοφάριση.

Η Αρτάκη δεν βρήκε στο ανοιχτό γήπεδο δεύτερο γκολ, αλλά κρατάμε το ότι έβγαλε αντίδραση και ήταν μια μάγκικη νίκη. Ο ερχόμενος αντίπαλός της, η Αγριά κόλλησε στο «μηδέν» με την Ελασσόνα, δεν έκανε το 3Χ3 και τώρα η Αρτάκη έχει την ευκαιρία με τον αέρα της πρώτης νίκης να πάει στην έδρα του Θησέα και να καταγράψει και το πρώτο της διπλό.

Εικόνα από το ματς με τον Παλαμά δεν έχω, γιατί ήμουν στην Ερέτρια, αλλά ο Διγκόζης ανακάτεψε την τράπουλα, άλλαξε πρόσωπα και θέσεις, και πήρε αυτό που ήθελε. Και απ’ ότι μαθαίνω δουλεύει αρκετά καλά με τα παιδιά και χρειάζεται στήριξη.

Το κοκαλάκι της νυχτερίδας έχει το Ύπατο, αλλά έχει και πολύ καλή ομάδα.

Στην Ερέτρια η νίκη του ΑΟΧ δεν ήταν άδικη, οι Χαλκιδέοι πήραν το κέντρο στο πρώτο ημίχρονο, έπαιξαν συγκροτημένα, απέκτησαν προβάδισμα δύο τερμάτων, αλλά στο β’ ημίχρονο …λοξοδρόμησαν και κινδύνεψαν με την πρώτη απώλεια βαθμών επί θητείας Λύκου.

Το ότι κατάφεραν να αντιδράσουν και να μην χάσουν εντελώς τον προσανατολισμό τους, κάνοντας το 2-3, φανερώνει την ψυχοσύνθεση και την ποιότητα του γκρουπ. Στην κορυφή η Χαλκίδα έχει συγκάτοικο τη Μακρυκάπα. Το έχω γράψει από την πρώτη στιγμή ότι η Μακρυκάπα θα κυνηγήσει τη Χαλκίδα.

Χαμογέλασε και το Ληλάντιο Πεδίο, καιρός ήταν, 2-0 ο Λήλας τον Ολυμπο και 4-3 ο Ελλήσποντος μέσα στην Αιδηψό.

Ταμυναϊκός και Αμαρυνθιακός βρήκαν κλειστή την πόρτα της νίκης σε Σκεπαστή και Αυλωνάρι αντίστοιχα, η Κάρυστος κάτι κάνει καλά και μετατρέπεται σε υπολογίσιμη δύναμη στα μεγάλα σαλόνια.

Επιστροφή