Η Εύβοια δεν έπαιξε μπαλίτσα και η Αρτάκη έχασε πολύτιμο έδαφος

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Τελικά κανένας δρόμος δεν οδήγησε το Σάββατο στο Δημοτικό Στάδιο Χαλκίδας για το ντέρμπι ΑΟ Χαλκίς-Μακρυκάπα (ετεροχρονισμένα μου χαλάσατε τον τίτλο στο σχόλιο της περ. Δευτέρας). Η ΕΠΣΕ ανέβαλε τα παιχνίδια του Σαββάτου και αφού σαν ...άλλο meteo μας ενημέρωσε ότι παρακολουθεί την πορεία της κακοκαιρίας, λίγες ώρες αργότερα έδωσε άκυρο και στα ματς της Κυριακής. Μέλη της Ένωσης τηλεφώνησαν την Παρασκευή στην Κάκκαβα, αλλά σήκωσε το τηλέφωνο ο Γκουντάρας και είπε ότι η Νάταλι δεν μπορεί να μιλήσει γιατί βρίσκεται στα καμαρίνια και ετοιμάζεται για την παρουσίαση του τελικού του Big Brother (έχει κάνει στροφή στην καριέρα της).

Παρεμπιπτόντως, έφτασε στο τέλος του ένα τηλεοπτικό προϊόν, το οποίο θα έπρεπε να είχε διακοπεί από τη δεύτερη μέρα, αλλά εδώ συνεχίστηκε το Bachelor, που το Big Brother μπροστά του μοιάζει με το «Αλάτι της Γης». Πλέον μπαίνουμε στον αστερισμό του Survivor. Ένα παιχνίδι επιβίωσης είναι και η παρουσία της Αρτάκης στη Γ’ Εθνική. Για να μην πλατειάσουμε με την αναβολή των αγώνων στην Εύβοια, σχεδόν κάθε χρόνο έχουμε μια καιρική αναβολή, δεν πέσαμε από κανένα σύννεφο. Στο μεταξύ χθες είχε ήλιο …με δόντια. Αφού φτάνοντας στο γήπεδο της Αρτάκης ακούστηκε φίλος της ομάδας να λέει «κοίτα να δεις που θα βγάλουμε και τα μπουφάν σε λίγο». Από τη στιγμή που αναβλήθηκαν τα ματς του Σαββάτου, καλώς αναβλήθηκαν και τα ματς της Κυριακής. Για να μην αλλάξουν οι συσχετισμοί και αλλοιωθεί η μέχρι τώρα εικόνα, το ορθό είναι να ξεκινήσουμε του χρόνου (σ.σ. 2022) από ‘κει που σταματήσαμε, δηλαδή να γίνουν τα ματς που αναβλήθηκαν και όχι να ψάχνουμε εμβόλιμες Τετάρτες που τα περισσότερα παιδιά εργάζονται.

Αν μια φωτογραφία ισοδυναμεί με 1000 λέξεις, η κεντρική που επιλέξαμε κατά την αποχώρηση των παικτών της Αρτάκης μετά τη χθεσινή ισοπαλία με το Κεραμίδι αποτυπώνει στα πρόσωπα των παιδιών του ΑΟΝΑ τον προβληματισμό για το μη νικηφόρο αποτέλεσμα. Το δεύτερο -κατά σειρά- εντός έδρας με αντίπαλο -στα χαρτιά- υποδεέστερο, αλλά κάθε Κυριακή συνειδητοποιείς ότι οι αποστάσεις των ομάδων κρέμονται σε μια κλωστή. Το ρόστερ του Εθνικού Κεραμιδίου δεν αποτελείται από κατοίκους του χωριού που φτιάχνουν κεραμίδια ή καλλιεργούν καπνό και σιτάρι και στον ελεύθερο χρόνο τους παίζουν ποδόσφαιρο… Είναι μια κανονική ομάδα, όπου την περσινή σεζόν, έστω στο κουτσό πρωτάθλημα του ενός γύρου, είχε καταλήξει τρίτη στον όμιλό της με πρωταθλήτρια την Αναγέννηση Καρδίτσας. Στον ίδιο όμιλο αγωνίστηκε και η ομάδα του τόπου καταγωγής μου, ο ιστορικός Ερμής Αμυνταίου Φλωρίνης, αλλά πέσαμε στο τοπικό.

Στην κεντρική φωτογραφία ο Τσατσαρώνης είναι θυμωμένος, ο Κατσαρής περίλυπος, οι Τσούπρος και Μεγάλος έχουν χαμηλώσει το βλέμμα. Η ομάδα της Εύβοιας απομακρύνθηκε από την κορυφή, έχασε πολύτιμο έδαφος, η βαθμολογική ψαλίδα άνοιξε. Για να ξαναμπεί στη διεκδίκηση η Αρτάκη, θεωρητικά θα πρέπει να φύγει νικήτρια από Ύπατο και Λάρισα. Όχι εύκολο, όχι και ακατόρθωτο, αν η ομάδα προλάβει να ενισχυθεί. Ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ της Αρτάκης. Η διαφορά, όμως, είναι πλασματική. Η Αρτάκη στο Δίστομο από το 60’ και μετά στρίμωξε τον Αμβρυσσέα και τελικά αρκέστηκε στην ισοπαλία. Το Δίστομο χθες κρατούσε το 0-0 μέσα στο Ύπατο και το έφαγε στο 98’. Είναι αυτές οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά. Δεν έγινε ξαφνικά το Ύπατο …Μπάγερν και η Αρτάκη δεν βλέπεται. Αλλά δεν είναι –και- όλα ατυχία και γκίνια, καμιά φορά κι εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε τη μοίρα μας. Ναι, ο Ζυγκερίδης έχασε ένα γκολ που έπρεπε να βάλει για την κλάση του, ο Τσούπρος πέρασε την μπάλα από το μάτι της βελόνας και βρέθηκε αμυντικός να διώξει πάνω στη γραμμή, αλλά η συνολική απόδοση των γηπεδούχων προβλημάτισε. Στο τελευταίο 20λεπτο οι φιλοξενούμενοι κυριάρχησαν στο κέντρο, είχαν περισσότερες δυνάμεις, θα μπορούσαν να φύγουν και με το διπλό.

Το Κεραμίδι έδειξε ότι είναι ένα πολύ σοβαρό και αξιόμαχο σύνολο από τα πρώτα λεπτά. Προσπάθησε να πιέσει ψηλά, να κλέψει μπάλες και να χτυπήσει με κάθετο παιχνίδι, άλλες φορές δεν τους βγήκε, άλλες φορές σηκώθηκε το σημαιάκι του επόπτη. Η Αρτάκη αντέδρασε, πήρε την κατοχή, αλλά δεν είχε λειτουργικό κέντρο. Ο Στασινόπουλος αγωνίστηκε μετά από πολύ καιρό σ’ αυτή τη θέση, ο Κωνσταντίνου είναι ένα τίμιο 6αρι με στοιχεία, όμως, που δεν προωθούν το παιχνίδι και στον Ζαχαρόπουλο δεν ταιριάζει το «δέκα». Το παιδί είχε όλη την καλή θέληση, αλλά δεν είναι η θέση του.

Οι Παπαδάκης και Μεγάλος στις πλευρές βρήκαν τείχος, ο Ζυγκερίδης έδωσε και έφαγε ξύλο, αλλά μόλις βγήκε από το ματς, οι φιλοξενούμενοι πήραν μέτρα, δεν είχαν τόση μεγάλη πίεση στο πρώτο δικό τους μισό, η μεσαία γραμμή του ΑΟΝΑ δεν μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και «μοιραία» το Κεραμίδι βρήκε χώρους και φάνηκε περισσότερο.

Ο Αργεντινός Εσκουρέντο έδειχνε ότι είναι μια ποιοτική προσθήκη, αλλά πιο εύκολα θα τον δούμε να χορεύει ταγκό στην Μαρ Ντελ Πλάτα παρά να συνεχίσει να φοράει την ερυθροκίτρινη φανέλα.

Η Αρτάκη αποδείχθηκε ότι δεν είχε δεύτερες λύσεις στο ρόστερ, θα μου πείτε πόσες ομάδες έχουν βάθος στη Γ’ Εθνική, εδώ δεν έχουν ομάδες στη Σούπερ Λίγκα, αλλά όπως είπε και ένας φίλος χθες «ο Διγκόζης δεν είναι θαυματοποιός». Η Αρτάκη για να μην την αδικούμε, έχει μια ήττα σε 9 παιχνίδια, κι αυτή με την Ευξεινούπολη, που έβαλε ένα γκολ στο 2’ και έπαιξε σύστημα ταμπούρι. Ο ΠΑΟΚ έκανε τρεις σε δέκα μέρες από Ατρόμητο, Άρη και Ιωνικό, η ΑΕΚ πριν λίγη ώρα έχασε από τον ΟΦΗ στο ΟΑΚΑ. Βέβαια, η Αρτάκη δεν κερδίζει και εύκολα, το 0-0 είναι το αγαπημένο της αποτέλεσμα, αλλά βαθμολογικά άξιζε κάτι περισσότερο. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορεί να υπάρξει εφησυχασμός. Είναι γνωστά αυτά. Στη Γ’ Εθνική ή διεκδικείς το πρωτάθλημα ή την παραμονή. Στο χέρι της Αρτάκης είναι να διαλέξει κατεύθυνση.