Το ...πρέπει του Αμαρυνθιακού, η Χαλκίδα που πολεμάει και ο ...Ναυπακτιακός Αστέρας

Το ...πρέπει του Αμαρυνθιακού, η Χαλκίδα που πολεμάει και ο ...Ναυπακτιακός Αστέρας
21 Νοεμβρίου 2022, 21:31
A+ A-
Το αθλητικό σχόλιο της Δευτέρας.

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Η διαχείριση σε μια ομάδα με δύσκολο περίγυρο θέλει γερό στομάχι και υπομονή. Στη "στραβή" …η καταστροφή είναι προ των πυλών. Στη νίκη φύγαμε για Μουντιάλ!

Ο ΑΟ Χαλκίς φιλοξένησε τον Αστέρα Πετριτή, σ' ένα παιχνίδι που μόλις βλέπεις το πρόγραμμα το κυκλώνεις στα κερδισμένα, αλλά κανένα τρίποντο δεν είναι δεδομένο. Ειδικότερα για τον φετινό ΑΟΧ, που πάτησε για πρώτη φορά χορτάρι αρχές Σεπτέμβρη με ένα πειραματικό γκρουπ, (χωρίς καν να είναι εξασφαλισμένη η βιωσιμότητα του συλλόγου), όταν οι υπόλοιπες ομάδες έπαιζαν φιλικά κι έβαζαν τις τελευταίες πινελιές στα ρόστερ τους. 

Η καθυστερημένη έναρξη του πρωταθλήματος λειτούργησε ως σωσίβιο, γιατί διαφορετικά θα τρέχαμε και δεν θα φτάναμε. Εντέλει η ομάδα προχώρησε, με τη νέα διοίκηση να εξασφαλίζει πόρους και οικονομικούς συμμάχους και φίλους και η πόλη οφείλει να στηρίξει. Η πρώτη (ίσως και μοναδική) ερώτηση όταν σε συναντάει ένας φίλος του ΑΟΧ στο δρόμο είναι «θ' αντέξει η ομάδα;» και η δική μου απάντηση είναι «θ' αντέξει». Δεν εστιάζουν τόσο στο αγωνιστικό, όσο στο οικονομικό.

Ο Ζουρούδης, όχι απλώς συστρατεύτηκε στην κοινή προσπάθεια, αλλά αποτέλεσε κεντρικό πυλώνα για να πέσει φως στη σκηνή. Τόσο την απερχόμενη σεζόν, όταν ο ΑΟΧ έπαιξε κορώνα-γράμματα τον τίτλο στη Μακρυκάπα και την άνοδο στα μπαράζ, όσο και την τρέχουσα, από τη στιγμή που δέχθηκε να πάει στη μάχη, -με τα δεδομένα του Σεπτεμβρίου- με ...σφεντόνες και όχι με μπαζούκας.

Οταν οι Γιοβάνοβιτς, Λουτσέσκου, Αλμέιδα, Μίτσελ, κ.α., χρειάζονται μήνες ολόκληρους για να στρώσουν μια κατάσταση, ο Ζουρούδης τι να κάνει, σπαθιά να καταπιεί; Εκτός αν ξαναφορέσει φανέλα και επικαλαμίδες.

Οπως του είπε, λίγο πριν τη σέντρα και ο προπονητής του Πετριτή Γιάννης Σφακιανάκης στην καθιερωμένη χαιρετούρα (φωτό πάνω) «αν μπεις να παίξεις, θα μπω κι εγώ να σε μαρκάρω».

Η χθεσινή ισοπαλία με έναν αντίπαλο στα κυβικά του ΑΟΧ, ασφαλώς δεν είναι, ούτε καλό αποτέλεσμα, ούτε καλός οιωνός για τη συνέχεια. Διότι η Χαλκίδα έρχεται από ήττα (φυσιολογική, έστω με τον τρόπο που ήρθε) κόντρα στο Ύπατο και την Κυριακή ταξιδεύει στα Τρίκαλα, για να παίξει με μια ομάδα που στα προγνωστικά είναι γκραντ φαβορί. Επίσης με το καλημέρα ο ΑΟΧ κουβαλάει πλέον το πρώτο χάντικαπ με αντίπαλο (Αστέρας Πετριτή) που βράζει στο ίδιο καζάνι.

Ο Ζουρούδης υποσχέθηκε ότι ο ΑΟΧ θα είναι μια ομάδα που θα πολεμάει σε κάθε παιχνίδι και την υπόσχεση δεν την αθέτησε. Ο ΑΟΧ έχασε την πρώτη μάχη από ένα φάουλ στο 88’ και τη δεύτερη ...δεν την κέρδισε από ένα ατομικό λάθος στο 84'.

Το λέω, γιατί υπήρχαν κι αυτοί που έκαναν λόγο για ...σάκο του μποξ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ομάδα θα διεκδικήσει κάτι παραπάνω από τη δύσκολη σωτηρία. 

Στο δημιουργικό κομμάτι ο ΑΟΧ πονάει κι αυτό φαίνεται, αλλά η εσωστρέφεια δεν θα κάνει πιο εύκολη τη ζωή του προπονητή και των παιδιών. Δεν έφεραν ισοπαλία και με το Κατάρ!

Ο ΑΟΧ στο πρώτο ημίχρονο είχε την υπεροχή, αλλά όχι τις τρανταχτές φάσεις, ενώ και αμυντικά …εκτέθηκε, κάθε φορά που η ομάδα της Κέρκυρας έκλεβε μπάλες στο κέντρο και τροφοδοτούσε τον ταχύτατο Δημήτρη Γραμμένο -με το νούμερο 9 στην πλάτη-, ο οποίος είναι μόλις 19 ετών και οι νησιώτες τον «τσίμπησαν» από τον Ιωνικό (Super League 1).

Στο β’ ημίχρονο ο ΑΟΧ δεν πλαγιοκόπησε, δεν έβγαλε συνεργασίες, είχε νευρικότητα, δεν τον ένιωσε η άμυνα των φιλοξενούμενων, έκανε πολλά λάθη και στις πιο απλές μεταβιβάσεις. Οι Κερκυραίοι με τη σειρά τους, μη φανταστείτε, τα «βασικά» έκαναν ...λίγο καλύτερα και μολονότι δεν δημιούργησαν πολλά ρήγματα στον ΑΟΧ, περίμεναν τη στιγμή τους και τη βρήκαν με την απροσεξία στη φάση του 84’.

Η εικόνα του ΑΟΧ δεν έδειχνε ότι μπορεί να κυνηγήσει ένα δεύτερο γκολ στο ανοιχτό γήπεδο και πήγε στη λογική να σβήσει το ματς στο 1-0 (προϋποθέτει να έχεις και την μπάλα στα πόδια). Μετά την ισοφάριση, "λειτούργησε" το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, αλλά η ομάδα της Χαλκίδας δεν ξέφυγε από την ισοπαλία.

Τα παιδιά που μπήκαν δεν μπόρεσαν να δώσουν πνοή στην ομάδα, στον πάγκο οι περισσότερες αλλαγές είναι παιδιά που δεν έχουν καθόλου παραστάσεις από τη Γ’ Εθνική, ο Κάμερον πήγε στην Αγγλία να διευθετήσει κάτι χαρτιά και ο Μπράιαν είναι τραυματίας από τις 12 Οκτωβρίου στο φιλικό με τον Απόλλωνα Σμύρνης (ο ΑΟΧ δεν έχει καθαρά εξτρέμ και οι ξένοι θα ήταν καλύτερα αν ανεβάσουν την απόδοσή τους).

Αν (ο μη γένοιτο) ο ΑΟΧ ηττηθεί στα Τρίκαλα, στο εντός έδρας ματς που ακολουθεί με τον Ναυπακτιακό, η ομάδα της Εύβοιας θα πρέπει να λιγοστέψει τα ρίσκα. 

Τι θυμήθηκα τώρα... Στο φιλικό με τον Απόλλωνα Σμύρνης υπήρχε ένας κυριούλης (φωτό πάνω) στο Στάδιο με φανέλα του Ναυπακτιακού. Ήρθε προς το μέρος μου, μου έπιασε την κουβέντα, λες και είχα όρεξη να συζητήσω (είχε φέρει και ισοπαλία ο ΠΑΟΚ στη Λειβαδιά και δεν ήμουν και πολύ καλά).

Από ευγένεια του λέω «πολύ ωραίο μέρος η Ναύπακτος, έχω πάει» (στο μεταξύ ούτε απέξω δεν έχω περάσει) και απαντάει «από την Καβάλα είμαι». Και γιατί ρε φίλε είσαι από την Καβάλα και φοράς φανέλα του Ναυπακτιακού; Έληξε η κουβέντα με συνοπτικές διαδικασίες.

Διαιτητής, χθες, ήταν ένας πρώην παίκτης του Ηρακλή Ψαχνών, ο Γιώργος Σπήλιος (φωτό πάνω), γιος του Γρηγόρη Σπήλιου, ο οποίος είχε αναλάβει τον «ροπαλοφόρο» το 2016 μαζί με την Ίριδα Νίκου. Τότε, στον Ηρακλή αγωνιζόταν ο Βασίλης Ζαχαράκης, ο παίκτης που σκόραρε χθες για τον ΑΟ Χαλκίς!

Σε «πηγαδάκια» πριν την έναρξη της Α' ΕΠΣΕ, πιθανές έδρες-παγίδες για τα φαβορί ήταν (...και εξακολουθούν να είναι) το Μαντούδι και η Κάρυστος. Ο Αμαρυνθιακός πέρασε νικηφόρα και από τη βόρεια και από τη νότια Εύβοια. Κατά κοινή ομολογία ο Αμαρυνθιακός παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο, συνδυάζοντας ουσία και θέαμα. Αλλά και το γεγονός ότι κερδίζει σε ...επίφοβα ματς που δυσκολεύεται, δείχνει ότι τον ακολουθεί η αύρα και έχει τον τρόπο να παίρνει τα αποτελέσματα.

Η Κάρυστος υπέστη την πρώτη ήττα, αλλά κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια τον μεγάλο της αντίπαλο και να τον απειλήσει με ...ισοπαλία. Ο Φαλαγγίτης είναι μεγάλη υπόθεση για τον Αμαρυνθιακό, όπως και ο Σωτηρόπουλος για τον ΑΠΚΟ Δροσιάς.

Στην Ερέτρια σταμάτησε το νικηφόρο σερί του ΑΠΚΟ. Οσοι παρακολουθούν πιο στενά τη Δροσιά και την είδαν και κόντρα στην Ερέτρια, αυτό που υποστηρίζουν είναι ότι απέναντι στον Απόλλωνα έμεινε μακριά από τον καλό της εαυτό.

Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι έχει πολλά νεαρά παιδιά, αλλά έχει ξεμείνει και από λύσεις και το Γενάρη απαραίτητα θα χρειαστεί φρεσκάρισμα, γιατί σε λίγο δεν θα έχει ούτε αλλαγές ...με τόσες μαζεμένες απουσίες.

Η Ερέτρια έχει χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, ειδικά αυτός ο τύπος, ο Μέτσιο (φωτό πάνω), φέτος είναι ...αποκάλυψη. Γρήγορος με καλές επαφές και εκτελέσεις.

Και στην Ερέτρια ακούστηκαν "μουρμούρες" για το βαρύ 7-0 στην Αμάρυνθο (καλό είναι να μην ξεχνάμε πώς και ο Απόλλων έφτασε στο χείλος του γκρεμού, ανεβάζοντας παιδιά από την Ακαδημία Ερέτριας).

Αυτό που ξέρω είναι ότι ο Γιώργος Μπασινάς τρέχει ...25 ώρες το 24ωρο για να τα βγάλει πέρα. Μέχρι και τα πανό στο γήπεδο (φωτό πάνω) βάζει ο νυν πρόεδρος, και παραμένει ένα ...μηχανάκι, αυτή τη φορά έξω από τις τέσσερις γραμμές.

Για τον Ηρακλή η νίκη στα Αλάτσατα ήταν βάλσαμο πριν το γειτονικό ντέρμπι με τον Σταυρό στο γήπεδο των Ψαχνών.

Ο Σταυρός είχε την κατοχή και έχασε ευκαιρίες κόντρα στα Λουκίσια, αλλά υπάρχουν κι αυτά τα απογεύματα που η μπάλα δεν μπαίνει στα δίχτυα.

Αναγεννήθηκε το Μαντούδι στο σκοράρισμα και έβαλε πέντε στον Ελλήσποντο που συνεχίζει τις χαμηλές πτήσεις. 

Ο Ταμυναϊκός και η Αρτάκη υποχρεώθηκαν να μετακομίσουν από τα γήπεδά τους, όπως ...βγήκε -για δυο παιχνίδια- και ο Αμαρυνθιακός, ωστόσο επέστρεψε γρήγορα στη βάση του. Μάλιστα, ο Ταμυναϊκός αναγκάζεται να κάνει προπονήσεις στο πλαστικό του Αγίου Λουκά και αυτό είναι αγκάθι στην προετοιμασία της ομάδας του Αλιβερίου.

Κόντρα στο Αυλωνάρι, το γεγονός ότι ο Ταμυναϊκός μετατρέπει το 0-1 σε 2-1 μέσα σε δύο λεπτά -και σε κρίσιμο χρονικά σημείο, λίγο πριν το ημίχρονο- δείχνει ότι ...ακούει τα καμπανάκια και μετά βαράει αυτός τις καμπάνες.

Η Αρτάκη, όχι μόνο κερδίζει, αλλά φροντίζει να μετατρέπει τα παιχνίδια σε τυπική διαδικασία από πολύ νωρίς.

Κάτι που έπαψε να κάνει η Μακρυκάπα, αλλά έχει δικαιολογία λόγω απουσιών... Πιστεύω ότι το Σάββατο στην Αμάρυνθο θα πάει να παίξει χωρίς άγχος, καθώς το «πρέπει» θα είναι πολύ μεγαλύτερο για τους γηπεδούχους. 

Ο Νηλέας Νεοχωρίου δεν ξέρω αν θα σωθεί ή όχι, αλλά είναι ανταγωνιστικός, περισσότερο απ' όσο περιμέναμε. Οπως και το Αυλωνάρι, που τα τελευταία χρόνια μένει πίσω, αλλά με ...ντεμαράζ στον β' γύρο σώζει την παρτίδα.

Το καλό για τις ομάδες που θα παλέψουν για την παραμονή είναι ότι οι υποψήφιοι πρωταθλητές, Αμαρυνθιακός ή Αρτάκη (και ο Ταμυναϊκός αν κάνει την έκπληξη), έχουν την ποιότητα και τη δυναμική να βγουν στη Γ' Εθνική μέσω μπαράζ, όπως έκανε ο ΑΟ Χαλκίς.

Μακάρι να τα καταφέρει και η Χαλκίδα, και να υποβιβαστεί από την Α' στη Β' ΕΠΣΕ ο μίνιμουμ αριθμός ομάδων.

Επιστροφή