Εκλογικές εμπειρίες από έναν δικαστικό αντιπρόσωπο πριν από 50 χρόνια

Εκλογικές εμπειρίες από έναν δικαστικό αντιπρόσωπο πριν από 50 χρόνια
27 Μαΐου 2023, 08:25
A+ A-
Ο δικηγόρος Κώστας Κεμίδης ανοίγει το ... σεντούκι των αναμνήσεων.

* Γράφει ο δικηγόρος Κώστας Κεμίδης

Είμαι συνταξιούχος Δικηγόρος της μάχιμης Δικηγορίας και άσκησα το επάγγελμά μου κατά κύριο λόγο στην γενέτειρά μου, στην Χαλκίδα, όπου ήμουν γεγραμμένος στον εδώ Δικηγορικό Σύλλογο από το έτος 1970.

Αποσύρθηκα το έτος 2004, γιατί πριν γίνω Δικηγόρος, ήμουν Δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο Γεωργίας και έτσι με τον υπολογισμό της διαδοχικής μου ασφάλισης, συμπλήρωσα 40 χρόνια, στο Ταμείο Νομικών, παίρνοντας την πλήρη σύνταξη του Δικηγόρου με 40 έτη.

ΙΙ) Έτσι, όπως καταλαβαίνετε, έλαβα μέρος σε όλες, σχεδόν, τις Εκλογικές αναμετρήσεις, ως δικαστικός αντιπρόσωπος στα διάφορα εκλογικά Τμήματα της χώρας μας, γνωρίζοντας, περίπου, όλες τις περιφέρειες της πατρίδας, νησιώτικες και στεργιανές.

Ασφαλώς, σε κάθε μία εκλογική περιφέρεια, είχα και αντίστοιχη εμπειρία, τόσον από τους ανθρώπους που γνώρισα και συνεργάστηκα μαζί τους, στο εκλογικό τμήμα, δηλ. τα μέλη της Εφορευτικής Επιτροπής, αλλά και τους αντιπροσώπους των πολλών Εκλογικών Συνδυασμών, όπως και τους τοπικούς υποψηφίους Δημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους, Περιφερειάρχες και συμβούλους, αλλά και τους υποψηφίους Βουλευτάς εκάστου Κόμματος.

Φυσικά, εδώ, δεν θα περιγράψω, τις εμπειρίες μου από την κάθε μία περιφέρεια που έχει επισκεφθεί (δεν θα τα χωρούσε ολόκληρο βιβλίο), αλλά θα περιορισθώ μόνο σε μία, γιατί, για μένα, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο και απρόσμενο περιστατικό, που μένει, ακόμη, αξέχαστο στην μνήμη μου.

ΙΙΙ) Ήταν το καλοκαίρι του έτους 1973, τέλη Ιουλίου, όταν διεξαγόταν το Δημοψήφισμα, που είχε προκηρύξει το Δικτατορικό Καθεστώς των Συνταγματαρχών της 21/4/1967, και ο λαός θα αποφάσιζε, αν θα είχαμε Βασιλευόμενη ή Αβασίλευτη Δημοκρατία στην χώρα μας.

Τα ψηφοδέλτια ανέγραφαν: «ΝΑΙ» με μπλε κεφαλαία γράμματα στην μέση του, και «ΟΧΙ», με μαύρα Κεφαλαία γράμματα στη μέση του χαρτιού, ενώ οι διαστάσεις του καθενός ψηφοδελτίου ήταν περίπου 7-8 πόντους, σχήματος τετραγώνου.

Το ψηφοδέλτιο με το Ναι εσήμαινε, Βασιλευόμενη Δημοκρατία, ενώ το ΟΧΙ, εσήμαινε αβασίλευτη Δημοκρατία. Όλοι οι συνάδελφοί μου δικηγόροι του Πρωτοδικείου Χαλκίδας, είχαμε διορισθεί αντιπρόσωποι στον ορεινό νομό της Ευρυτανίας (Καρπενήσι) μία περιοχή, που εγώ τουλάχιστον, δεν είχα ποτέ μου επισκεφθεί μέχρι τότε.

Αφού κάναμε το αναγκαίο τσεκάρισμα των ατομικών μας στοιχείων και επεδείξαμε τους διορισμούς μας, στον Έφορο Αντιπροσώπων και στον Επικεφαλής της στρατιωτικής Φρουράς, κάποιον Συνταγματάρχη, πήραμε ωρισμένες πληροφορίες για τα Εκλογικά μας τμήματα και τον τρόπο της μετάβασής μας σ’ αυτά.

Να σημειωθεί, ακόμη, ότι ολόκληρος ο νομός είναι ο πιο ορεινός της χώρας μας, με την πρωτεύουσά του, το Καρπενήσι, να βρίσκεται σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων. Όλοι μας, πηγαίναμε σε πολύ ορεινά χωριά, σαν δικαστικοί αντιπρόσωποι, ενώ εγώ με τον αείμνηστο συνάδελφό μου και διακεκριμένο δικηγόρο Κώστα Κούρο, θα πηγαίναμε στα Επινειανά Αγράφων στα Α΄ και Β΄ τμήματα. Αξίζει εδώ, να αναφέρω ότι εγώ ήμουν τότε, 32 ετών και ο Κούρος 70 ετών.

Μάλιστα ο Στρατιωτικός Διοικητής, άνθρωπος τραχύς και απότομος, μόλις με τσικάρισε μου είπε: «Καλά, νέος είσαι και θα μπορέσεις να ανεβείς στα Επινιανά, στα Άγραφα, με το μουλάρι». Όταν, όμως, ήλθε και η σειρά του Κούρου, αφού ο Συνταγματάρχης τον κοίταξε περίεργα και ειρωνικά, θάλεγα, του είπε: «Πού θα πας μωρέ γέρο μου εκεί πάνω, καβάλα στο μουλάρι;», και ο μπάρμπα Κώστας του απάντησε, «δεν με πειράζει καθόλου, έχω πάει και σε χειρότερα μέρη, της Κρήτης», χωρίς όμως, να ξέρει ο δόλιος την δύσβατη περιοχή των Αγράφων.

ΙV) Ξεκινήσαμε από το Καρπενήσι στην 1 το μεσημέρι, τοποθετημένοι, σε ένα REO στρατιωτικό αυτοκίνητο, στην καρότσα του, και φθάσαμε κατά τις 6 το απόγευμα, στο χωριό Βαρβαριάδα, όπου, σε κάποιο σημείο ήταν ένα γεφυράκι, πάνω από τον Αγραφιώτη ποταμό, στην άκρη του οποίου, μας περίμεναν οι 2 μουλαράδες, με τα μουλάρια τους.

Αφού ανεβήκαμε στα ζώα, καθήμενοι «γυναικεία» όπως μας υπέδειξαν οι ιδιοκτήτες των ζώων, ξεκινήσαμε ανεβαίνοντας την κακοτράχαλη βουνοπλαγιά των Αγράφων, και κατά τις 9 το βράδυ, οι δρόμοι μας σε ένα διάσελο, χώριζαν, και ο μπάρμπα Κώστας με τον ημιονηγό του και το ζώο του, ακολούθησαν μια κατηφοριά, ανάμεσα σε θεόρατα βράχια, ενώ εγώ συνέχισα την ανηφόρα, μέχρι τα μεσάνυχτα, ότε και έφθασα στον προορισμό μου.

Πήγα, σε κάποιο καπηλειό που διανυκτέρευε και έμενε και ο τηλεφωνητής του χωριού εκεί και καθίσαμε να φάμε κάτι, μετά από εξαντλητική πορεία 12 ωρών, ανεβαίνοντας τις περισσότερες ώρες, με τα πόδια, μετά και την παράκληση του ημιονηγού, ώστε να ξεκουράζεται και το ζώο του, μιας και ήμουν ο νεώτερος στην ηλικία.

Ο μεζές μου ήταν λίγο κρασί, ψωμί και τυρί και εκείνη την στιγμή, χτύπησε το ασύρματο τηλέφωνο και ο τηλεφωνητής με φώναξε να μιλήσω, γιατί ζήτησαν εμένα, επειγόντως. Ανήσυχος, πήρα το τηλέφωνο και ήταν ο ημιονηγός του Κούρου, που μου είπε τα εξής:

«Κύριε δικαστικέ, βρισκόμαστε στο Χάνι και ο κ. Κούρος δεν μπορεί να συνεχίσει. Είναι ξάπλα σε ένα ράντσο, και ζητάει να πάρεις τον φρούραρχο να τον αντικαταστήσουν».

Πράγματι, πήρα τον Έφορο και τον Φρούραρχο και σαν έμαθε την αιτία του τηλεφωνήματός μου (Ο Φρούραρχος), φοβερά εκνευρισμένος μου φώναξε τα εξής: «Τον μα_ά_α, τον σκ_ _ό_ _ρο, εγώ τον προειδοποίησα, αλλά αυτός επέμενε να πάει».

Βρήκαν, εκείνη την περασμένη ώρα, ένα γεωπόνο της περιοχής, ο οποίος με στρατιωτικό όχημα, διασχίζοντας τον Αγραφιώτη ποταμό, που ευτυχώς είχε λίγο νερό, έφθασε έγκαιρα στο Εκλογικό τμήμα, ενώ τον μπάρμπα Κώστα, τον Κούρο, κατέβασαν  με σχοινί και με το ράντσο, στον Αγραφιώτη και από εκεί τον παρέλαβε στρατιωτικό όχημα και τον πήγε στο Καρπενήσι.

V) Τέτοια περιστατικά, είναι αλήθεια, ότι ο άνθρωπος δεν συναντάει συχνά στην διάρκεια της ζωής του και του μένουν ανεξίτηλα στην μνήμη, μια ολόκληρη ζωή, για να ομορφαίνουν το διάβα του, με την ευχάριστη νότα τους και ευτυχώς, όχι τραγικά και στενάχωρα, αλλά χαρούμενα, με την ευτράπελη θωριά τους, ορώμενα.

Επιστροφή