Το θρίλερ παραμονής που έληξε και ο ΑΟ Χαλκίς που έριξε κουτουλιά στον τοίχο και τον έσπασε

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Ηταν το 2007, ένα μεσημέρι Τρίτης, γυρίζω από τη δουλειά (εργαζόμουν σε ραδιόφωνο της Χαλκίδας) στο σπίτι, λέω να σερφάρω για λίγο στο ίντερνετ και πέφτει το μάτι μου πάνω σε ένα άρθρο με τίτλο «το σενάριο που …ρίχνει τον ΠΑΟΚ στην Α2 Μπάσκετ». Σκέφτομαι κανένας …ιός θα είναι (πλάκα κάνω προφανώς), να μην το ανοίξω, αλλά δεν κρατήθηκα. Λέω θα είναι κανένα σενάριο να χάσει ο ΠΑΟΚ με 60 πόντους από τον Άρη στην Πυλαία, οπότε δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ. Έγραφε ο συντάκτης «με ήττα του ΠΑΟΚ από τον Άρη (και) με μισό πόντο και με ήττα της ΑΕΚ στη Ρόδο από τον Κολοσσό -που καίγεται για βαθμούς για να σωθεί- πέφτει ο ΠΑΟΚ». Με έλουσε κρύος ιδρώτας, πετάχτηκα από την καρέκλα σαν ελατήριο, πήρα τα κλειδιά, πήγα στο ΚΤΕΛ, έφτασα Αθήνα, μπήκα στο τρένο (στις 12 το βράδυ) και τα ξημερώματα ήμουν σε μια φάση …σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη. Ο ΠΑΟΚ έχασε 75-74 από τον Άρη στο Παλατάκι, η ΑΕΚ νίκησε στη Ρόδο και ο ΠΑΟΚ σώθηκε στην τριπλή ισοβαθμία με Κολοσσό και Ρέθυμνο (έπεσε η ομάδα της Κρήτης). Δεν είχα «ζυγίσει» τα σενάρια παραμονής και βρέθηκα να ταξιδεύω βραδιάτικα από τη Χαλκίδα στη Θεσσαλονίκη, με τη σκέψη ότι ακόμη κι αν επαληθευτεί το χειρότερο σενάριο, θα είμαι εκεί για να πιώ -κι εγώ- μια γουλιά από το πικρό ποτήρι.

Καθυστερήσαμε το τζάμπολ, (σ.σ. πετώντας τόνους χαρτάκια στο παρκέ) περίπου 20 λεπτά, για να ξεκινήσει το Κολοσσός-ΑΕΚ, ώστε να γνωρίζουμε την εξέλιξη.

Αλλά το Κολοσσός-ΑΕΚ και το ΠΑΟΚ-Άρης, όπως ήταν λογικό είχαν προγραμματιστεί την ίδια μέρα και ώρα (5μ.μ.).

Τριπλή ισοβαθμία υποβιβασμού …παραμόνευε και στην Α’ ΕΠΣΕ ανάμεσα σε Απόλλωνα Ερέτριας, Σταυρό και Μαρμάρι, αλλά τα ματς Ερέτρια-ΑΟΧ και Σταυρός-Μαρμάρι έγιναν Σάββατο το ένα, και Κυριακή το άλλο. Τηλεφώνησα την Πέμπτη (το μεσημεράκι) που μας πέρασε στην ΕΠΣΕ, γιατί ήμουν σίγουρος ότι το ματς Ερέτρια-ΑΟΧ θ’ αλλάξει μέρα και θα μετακομίσει Κυριακή. Με ενημέρωσε η υπάλληλος των γραφείων, η Μαρία, που είναι πολύ ευγενικό κορίτσι, ότι δεν έχει προκύψει κάποια αλλαγή και αν υπάρξει θα ενημερωθούν οι εμπλεκόμενοι (αυτό έλειπε να μην ενημερωθούν). Αλλά κι εμείς έπρεπε να το κοινοποιήσουμε στον κόσμο. Να πάω στην Ερέτρια το Σάββατο και να μην έχει ματς; Να έχει πάει η Ελεντίνα για μπάνιο στη θάλασσα, ο Μπασινάς να καταστρώνει το επόμενο ρόστερ και ο Ρόγκας να κανονίζει πως θα πανηγυρίσει σε πιθανή πρόκριση του Ολυμπιακού επί της Φενέρ; Και τελικά ρε φίλε το ματς έγινε Σάββατο.

Προφανώς και για λόγους ισονομίας τα δυο παιχνίδια έπρεπε να συμπέσουν χρονικά. Διότι η Ερέτρια και ο ΑΟΧ έμειναν στο «Χ», κόντρα στις προβλέψεις ότι η Χαλκίδα θα κάνει τουρισμό, ο Σταυρός σώθηκε, και το Μαρμάρι με δυο νίκες (Σταυρός έξω και Μαντούδι μέσα) θα έστελνε την Ερέτρια για βρούβες.

Το πρόγραμμα ήταν αναρτημένο τις προηγούμενες μέρες, η Ερέτρια έστειλε χαρτί στην ΕΠΣΕ την περ. Δευτέρα, επικοινώνησε και τηλεφωνικά με τα γραφεία της Ενωσης (ενδεχομένως και με τον ίδιο τον πρόεδρο τον Γιάννη Ρέτσα), αλλά η απάντηση ήταν αρνητική προς έκπληξη όλων.

Το Μαρμάρι πήγε να κάνει το διπλό της χρονιάς, ο Σταυρός έπαιξε για την ιστορία και την υστεροφημία του υπό τα βλέμματα των Ερετριανών που αγωνιούσαν (και με το δίκιο τους) και βρέθηκαν στο εξωτικό γήπεδο του χωριού, το Μαρμάρι ισοφαρίζοντας σε 1-1 …τους καρδιοχτύπησε, αλλά βάσει εικόνας αγώνα, δεν ήταν καλύτερο από τους γηπεδούχους και μοιραία οδηγήθηκε στον υποβιβασμό.

Όπως για την ιστορία του έπαιξε και ο ΑΟΧ στην Ερέτρια.

Η Λίβερπουλ σήμερα το απόγευμα ηττήθηκε στο Άνφιλντ από την Κρίσταλ Πάλας και η Αρσεναλ στο Λονδίνο από την Άστον Βίλα.

Αντιλαμβάνομαι ότι όταν διασταυρώνουν τα ξίφη τους, μια ομάδα που είναι άνετη βαθμολογικά με μια ομάδα που παίζει έναν τίτλο ή μια κατηγορία, ότι οι μεν συμπονούν τους δε (μόνο ο Ολυμπιακός πέρσι δεν θα μπορούσε να συμπονέσει τον Παναθηναϊκό στο ματς που έκρινε τον τίτλο). Αλλά τα παιχνίδια πρέπει να παίζονται στα ίσια και παλικαρίσια και ο κόσμος δεν είναι χαζός.

Πριν το παιχνίδι Ερέτρια-ΑΟΧ συνάντησα τα παιδιά της Θύρας 3 και μου είπαν «ελπίζουμε ο ΑΟΧ να κάνει αυτό που πρέπει και να μην χαλάσουμε περισσότερο τις καρδιές μας, τώρα στο τέλος». Η σεζόν για τον ΑΟΧ που μοιάζει σαν να πέρασε ένας αιώνας από το περ. καλοκαίρι, που εκείνο το ζεστό απόγευμα του Αυγούστου (όταν οι άλλες ομάδες ολοκλήρωναν –σχεδόν- την προετοιμασία τους) εμφανίστηκε στη συνέλευση ο Νίκος Ρόγκας και υποσχέθηκε ότι θα προσπαθήσει να κρατήσει την ομάδα ζωντανή. Και κράτησε την υπόσχεσή του, μολονότι η κίνησή του έμοιαζε με κουτουλιά στον τοίχο που τον έσπασε. Το σύνθημα «Χα-λκί-δα» στο τέλος από παίκτες και οπαδούς μπορεί να γίνει το σπίρτο που θα ανάψει μια φλόγα ελπίδας. Αλλά επειδή με τον ΑΟΧ δεν μπλέκεις, γιατί μπορεί να σε στείλει στο ψυχιατρείο να μιλάς με το ταβάνι, εδώ θα είμαστε να καταγράψουμε τη συνέχεια, που θα είναι δύσκολη, αυτό είναι δεδομένο.

Θα επανέλθω με νέο σχόλιο μέσα στην εβδομάδα (υπάρχει και το σπουδαίο ματς Κυπέλλου Προποντίδα-Αιδηψός).

Για την Αρτάκη δεν έχω να γράψω πολλά, ένα μεγάλο μπράβο για τη σημερινή εμφατική νίκη (4-1 τον Αστέρα Σταυρού-δείτε εδώ τα γκολ μέσα από τον φακό του Μιχάλη Κόκορη). Next stop Katerini. Ένα διπλό ακόμη μέσα στον Πιερικό και στις 24 Απριλίου θα πέσουν τα τσιμέντα.