Ο Αμαρυνθιακός κόντρα παιδί, ο Ταμυναϊκός, ο Ντόβολης και ο ατάραχος Ζήσης Μαζαρακίδης

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Μόνο δραματικός (έτσι όπως κύλησε η σεζόν) θα μπορούσε να ήταν ο επίλογος του Αμαρυνθιακού στη φετινή Γ’ Εθνική, ο σκηνοθέτης αποφάσισε το σενάριο να είναι ψυχοφθόρο. Και επέλεξε για πρωταγωνιστή τον Γιώργο Πέππα (φωτό κάτω).

Τέτοιου είδους ματς είναι κορώνα-γράμματα, που είπε χθες κι ο Ηλιόπουλος με φόντο τον Καραπαπά -που έκανε γκριμάτσες- μετά το Ολυμπιακός-ΑΕΚ.

Το νόμισμα …κάθισε στον Αμαρυνθιακό. Λίγη ώρα νωρίτερα κάθισε στην Κηφισιά, κι όχι στην Καλαμάτα. Ένας Ευβοιώτης με καταγωγή από τα Ζάρκα και πρώην παίκτης της Καλαμάτας, ο Γιώργος Πέππας βρέθηκε στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή και πλάσαρε στα ανυπεράσπιστα δίχτυα.

Έχει συμμετοχή στη φάση κι ο γκολκίπερ του Αμαρυνθιακού Κυριατζής (φωτό κάτω), ο οποίος κουβαλάει την τρέλα του Πασχαλάκη και ...κρύβει το μονοπάτι του αντίπαλου τερματοφύλακα που χάνει τον δρόμο του και την μπάλα. Ο δεύτερος τρέχει να ζητήσει επιθετικό φάουλ, αλλά δεν υπάρχει τίποτα, η φάση είναι καθαρή.

Το πέναλτι της Μυκόνου είναι δύσκολη φάση, βάζουν τα πόδια ταυτόχρονα και ο Γκιόσι και ο αντίπαλος και στην απόφαση του ρέφερι μετράει ότι τσιμπάει πρώτος την μπάλα ο αντίπαλος (το είδε ρε φίλε, γιατί είναι μια VARίσια φάση). Αλλά είναι αυστηρό. Και να έδειχνε "παίζετε" δεν θα του έλεγε κανείς τίποτα. 

Το στιγμιότυπο (κεντρική φωτό πάνω) του προέδρου Γιώργου Συρμακέζη, ο οποίος πανηγυρίζει με σφιγμένες γροθιές (φωτό πάνω) είναι το επιστέγασμα μια κοπιαστικής χρονιάς. Ο Αμαρυνθιακός απέφυγε το αναπόφευκτο που λέει κι η Ιουλία Καλλιμάνη στον νέο της "ύμνο" και ο σύλλογος έγινε ...κόντρα παιδί. Κόντρα στις δυσκολίες, αλλά και στα εμπόδια που ύψωσε στον εαυτό του, χωρίς λόγο και αιτία.

Οταν ο Σωκράτης Ποδαράς (δεξιά στη φωτό κάτω και αριστερά ο Χαράλαμπος Χαραλάμπους) έριξε στο τραπέζι την ιδέα -που υλοποιήθηκε- της καθόδου στο Λουτράκι της Κ16, για να κερδίσει η ομάδα χρόνο μέχρι να ξανασταθεί στα πόδια της, η πεσάδα έμοιαζε αναπόφευκτη (όλα ήταν μαύρα κι άραχνα).

Καμιά καταιγίδα δεν διαρκεί για πάντα. Ο ήλιος αργά ή γρήγορα επιστρέφει.

Στη Μαλεσίνα την Τετάρτη δεν αγωνίζονται οι Τόρα, Ταυταρίδης, Πέππας (κίτρινες), Σαντζάκου (κόκκινη), Σιδέρης (τραυματίας). Αν δεν ισοφάριζε ο Αμαρυνθιακός και με ψυχολογία λίγη ώρα αργότερα κέρδιζε το Ευπάλιο την Κόρινθο, άντε να πήγαινες με μισή της μισής ομάδας να πάρεις βαθμό στην Μαλεσίνα.

Η Αιδηψός έβαλε δέκα γκολ στον Δύστο! Στο μεταξύ όταν λείπει ο Μέλι Μπιμπάι, ο Κυριακού (φωτό πάνω) κάθεται κάτω από τα δοκάρια. Αλλά χθες έμεινε στο "9" για να κυνηγήσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Και παραλίγο να βάλει μόνος του, όσα γκολ έχουν ο Ελ Κααμπί κι ο Γιάρεμτσουκ.

Ο Δύστος ταξίδεψε με πολλά προβλήματα στην Αιδηψό, αλλά δεν φανταζόταν ότι θα ζήσει τέτοιο εφιάλτη. Είναι πολλά τα δέκα γκολ, το γκρουπ έχει ελαφρυντικά. Η μόνη ελπίδα ήταν να πάρει τηλέφωνο ο Γιώργος Μαστροκώστας στον Κέντρικ Ναν, να φορέσει τη φανέλα του Δύστου και να βάλει δυο τρίποντα και μια βολή, για να ισοφαρίσει σε 10-10 η ομάδα της νότιας Εύβοιας.

Στο ποδόσφαιρο, όμως, όλα μπορούν να συμβούν. Όπως και η αποβολή του Μώρου στον τελικό τίτλου με την Κάρυστο. Το αναφέρω γιατί υπήρξε μια διαρροή ότι ο Γιάννης στοχοποιείται από κακοθελητές με αφορμή την είδηση ότι χωρίζουν οι δρόμοι του με τον σύλλογο. Προσωπικά δεν το βλέπω έτσι.

Όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο Γιάννης, το ήθος και την ποδοσφαιρική του αξία.

Οι παλμοί ήταν στον Θεό κι ο βοηθός Ιωάννου έκρινε ότι έκανε μια χειρονομία στην εξέδρα. Ενημέρωσε τον Τουλούμη και του έδειξε την κόκκινη.

Εδώ ο Καντονά έχει πηδήξει την πινακίδα και έχει ρίξει καρατιά σε φίλαθλο. Ο δε Κονσεισάο σε ματς Άρης-ΠΑΟΚ στο Χαριλάου …γύρισε στην εξέδρα μπουκάλι. Ο Μώρος είχε μια άτυχη στιγμή. Λάθος; Σαφώς.

Από ‘κει και πέρα η αρχική πληροφόρηση ήταν ότι με απόφαση της διοίκησης μπήκε στο "ψυγείο" μέχρι να ολοκληρωθεί σεζόν, αλλά ουσιαστικά εφαρμόστηκε ένας άγραφος κανόνας των αποδυτηρίων.

Κι εκεί κυρίαρχος είναι ο Βαγγέλης Ντόβολης, ο οποίος είναι και αυστηρός και δίκαιος.

Ο Μώρος που "έφαγε" δυο αγωνιστικές, τις οποίες εξέτισε (με Δύστο και Ερέτρια) και τώρα για τον Ταμυναϊκό απομένει ένα ματς, αλλά τι ματς: Ο τελικός Κυπέλλου με τον Αμαρυνθιακό την Κυριακή του Θωμά. Πριν από το ραντεβού με την κούπα, όμως, υπάρχει ένα φιλικό με την Προποντίδα την Μεγάλη Πέμπτη στον Βούρκο (ώρα 5.30). Η Προποντίδα που έκλεισε φιλικό και με την Δροσιά την άλλη βδομάδα.

Αυτό που ζήσαμε το απόγευμα του Σαββάτου στο Πάρκο του Λαού ήταν ...επικό. Στο ημίχρονο αγκάλιαζε την άνοδο στην Α’ ΕΠΣΕ ο Κεραυνός Χαλκίδας (σ.σ. θεωρούμε βέβαιο ότι η Κάρυστος θα φύγει από την κατηγορία), δεκαπέντε λεπτά αργότερα ο Ερμήλιος, κι εκεί που ετοιμαζόμασταν να πάμε στο "Αλεξάνδρου" για να καταγράψουμε τα πανηγύρια του Ερμήλιου, ο φτερωτός Ερμής από το Πήλι έβγαλε φτερά και έφερε τα πάνω κάτω στις Κεχριές (σ.σ. στο μεταξύ στο Πήλι δεν έφτανε ούτε η ισοπαλία-ήθελε μόνο νίκη).

Ο δικηγόρος Γιώργος Γιαννούλης (στη φωτό πάνω με την κορούλα του, την Φωτεινή) μετρούσε μια δεκαετία να πατήσει σε γήπεδο τοπικού ποδοσφαίρου και στην επιστροφή του σαν άλλος Οδυσσέας στην Ιθάκη, έπεσε πάνω στο απόλυτο κοντράστ συναισθημάτων. Τα οποία εναλάσσονταν από ...λεπτό σε λεπτό.

Ο μόνος που δεν ανέβαζε παλμούς ήταν ο πρόεδρος Ζήσης Μαζαρακίδης (φωτό πάνω). Του λέω στην ανάπαυλα «πρόεδρε αν έληγαν τώρα τα ματς η ομάδα ανεβαίνει στην Α’ ΕΠΣΕ".

Και ατάραχος γυρνάει και μου απαντάει "για μένα το ποδόσφαιρο, το οποίο υπηρετώ από το 1981, είναι χόμπι και αγάπη. Εγώ θέλω να βλέπω την ομάδα να αγωνίζεται".

Στο μεταξύ, δεν ήξερα ότι είναι πατριώτης μου, από τη Δράμα είναι η καταγωγή του. Και πατριώτης του Μάκη Περπερίδη και του Δημήτρη Ακριτίδη (φωτό κάτω). Μια ...γειτονιά είμαστε, Φλώρινα-Δράμα-Πτολεμαϊδα ...και δεν συμμαζεύεται.

Υποδειγματική ήταν και η στάση του προπονητή του Κεραυνού Χαλκίδας Αντώνη Καπνίση. Οδήγησε την ομάδα του σε έναν εκπληκτικό δεύτερο γύρο. Αθόρυβα, με σκληρή δουλειά στο γήπεδο.

Κι όταν …ρίξαμε αλάτι στην πληγή, θυμίζοντάς του το πρόσφατο Κεραυνός Χαλκίδας-Κήρινθος 4-5 από 3-0 στο 20' (!), με τη φιλοξενούμενη ομάδα ούσα αδιάφορη βαθμολογικά (σ.σ. γκέλα που ουσιαστικά στοίχισε την 2^η θέση), ο ίδιος με απαράμιλλο μάθημα αξιοπρέπεια είπε: «Ένας στόχος είναι τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά». Μπράβο του.

ΥΓ: Τις επόμενες μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να αναφερθούμε πιο αναλυτικά στην ξέφρενη κούρσα τίτλου των Νέων Στύρων, την μεγάλη επιστροφή του Ευβοϊκού Αγ. Νικολάου του Πάνου Ελευθερίου με τις δυο σερί ανόδους, την απόδραση του Πηλίου από τις Κεχριές, το τρένο της Μεσοποταμίας με μηχανοδηγό τον Νίκο Κιαπέκο, το άλμα του άλλοτε κραταιού ΑΟ Κύμης, την κυριαρχία του Ολυμπιακού Λίμνης στον 1ο όμιλο της Γ' ΕΠΣΕ, κτλ.