Απόψε μαμά, ας μην δούμε "Eιδήσεις"
24 Ιανουαρίου 2012, 18:00
Oι νέες ανήσυχες σκέψεις της Zωής Λιβανίου, τώρα με τη νέα Kυβέρνηση
* Γράφει η Ζωή Λιβανίου - Γκίκα
Εγώ τώρα γιατί είμαι τόσο ανήσυχη και τόσο αναστατωμένη;
Γιατί δεν έχω ηρεμήσει και ησυχάσει με την νέα αυτή κυβέρνηση;
Γιατί εδώ που τα λέμε, ούτε χαζή είμαι, ούτε αχάριστη!
Έτσι τουλάχιστον λένε γνωστοί και φίλοι ...και η μαμά μου!
Θα μου πείτε ούτε και πολύ έξυπνη είμαι! Γιατί όπως λένε κάποιοι άλλοι, απλοί γνωστοί, τόσα χρόνια που ασχολούμαι με πολλά, που βοήθησα και δραστηριοποιήθηκα σε κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς τομείς, δεν βολεύτηκα και σε καμιά δουλειά!!!
Τι να πω; Δεν μου πρότειναν; Όχι ,όχι, πραγματικά, υπήρξαν κάποιοι (καλοί) άνθρωποι που είπαν να με βολέψουν και εμένα να βγάζω ένα κομμάτι ψωμί!!! Αλλά εγώ τίποτα, ξερό κεφάλι που λέει και η μαμά μου! Φοβόμουν να μην μπλέξω σε κανένα από αυτά τα κόμματα, που είναι στη νέα κυβέρνηση και τώρα ήμουν από αυτούς που λένε πως θα με σώσουν και εγώ φοβάμαι πολύ....
Βλέπω κάποιες φορές στην τηλεόραση να μιλάνε για μένα, τον απλό λαό και νομίζω ότι θέλουν να μου πάρουν κάτι, να μπουν στο μικρό μου σπίτι (που δεν είναι και κατά δικό μου) και σαν εκείνους τους κλέφτες που ήρθαν και μου το άνοιξαν την ώρα που κοιμόμασταν όλοι, να μου πάρουν τα λίγα μου υπάρχοντα!!!
Φοβάμαι ακόμα όταν πάω να βγω από την πόρτα, μη με σταματήσουν και με γυρίσουν πίσω! Όπως παλιά στην απαγόρευση της κυκλοφορίας...
Τι να πω!!! Μήπως δεν είμαι καλά; Μήπως είναι η ώρα που πρέπει να επισκεφτώ τον ειδικό; Ύστερα πάλι κάθομαι και συλλογιέμαι πως είναι ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσω και όλα θα είναι όπως εγώ τόσα χρόνια ονειρεύομαι...
Θα βγαίνω από το σπίτι μου το πρωί και θα πηγαίνω στη δουλειά μου. Θα δουλεύω 8ωρο και θα επιστρέφω με χαρά στο σπίτι. Θα ανταμώνω με τους δικούς μου και θα τρώω το σπιτικό φαγητό μου. Θα ξεκουράζομαι και θα βγαίνω το απόβραδο να βλέπω τη θάλασσα, πίνοντας έναν ελληνικό καφέ.
Τα πρόσωπα γύρω μου θα είναι ευτυχισμένα και θα μιλάνε για τέχνες, για ευκαιρίες στην μάθηση, τη δουλειά, για το λιόγερμα! Η ζωή θα έχει κανονικούς ρυθμούς και θα υπάρχει και ζωή και θάνατος, όπως είναι κανονικά στη ζωή! Μετά θα μπορώ να κοιμηθώ σαν κανονικός άνθρωπος, χωρίς εφιάλτες και κυρίως χωρίς τα ατέλειωτα ξενύχτια από τα άγχη της παραβίασης του ασύλου μου...
Φοβάμαι όμως πολύ, και ντρέπομαι άλλο τόσο που φοβάμαι...
Μου έχουν στερήσει και την αξιοπρέπειά μου (που αυτή ξέρω καλά πως θα με κρατούσε όρθια στις κακουχίες, πως αυτή θα ήταν όπλο μου για να τους πολεμήσω) τώρα που φοβάμαι πιότερο από ποτέ....
Η αξιοπρέπεια έχει να κάνει με τα αυτονόητα, το δικαίωμα στη δουλειά, την ασφάλεια, τη μόρφωση, τον πολιτισμό... Aυτά μόνο ήθελα σε όλη μου τη ζωή και τώρα που είμαι λίγο πριν τη σύνταξη (αν έπαιρνα έτσι θα ήταν) τώρα δεν έχω απολύτως τίποτα!!!
Γι αυτό φοβάμαι αυτούς που πήραν την τύχη μου στα χέρια τους και δεν είναι μόνο η δική μου η τύχη που με νοιάζει, αλλά και η τύχη και η συνέχεια ενός ολόκληρου λαού, ενός υπερήφανου λαού που έχει πέσει σε ομαδική κατάθλιψη.
Κάθομαι και σκέφτομαι όμως, γιατί κανείς δεν μπορεί να διαβάσει τη σκέψη. Aυτή είναι ελεύθερη και κρατάει καλά την αξιοπρέπειά της, έτσι όπως με δίδαξε η μάνα μου, ότι για να έχουμε λάδι πρέπει να μαζέψουμε τις ελιές, για να φάμε να δουλέψουμε, να αγαπάμε τον πλησίον μας, να μοιραζόμαστε όταν έχουμε με εκείνους που δεν έχουν, να αγωνιζόμαστε για το καλό και το δίκαιο.
Τώρα καθόμαστε τα βράδια μαζί και βλέπουμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση και φοβάται και εκείνη μαζί μου!!! Όπως τότε παλιά στην απαγόρευση!
Βλέπουμε τους "κατακτητές" να προελαύνουν και να μας κουνάνε το δάκτυλο, να μας προσβάλλουν όλοι εκείνοι που μάθανε από εμάς τι σημαίνει Δημοκρατία, περηφάνια, αξιοπρέπεια, πολιτισμός, θέατρο, ιατρική, φιλότιμο, φιλοσοφία.
Να έχουν σαν στόχο να αρπάξουν τη γη μας, την ποτισμένη από τον ιδρώτα των προγόνων μας, τα νησιά με τα σπαρμένα απ' άκρη σ' άκρη ερημοκλήσια, τα λιμάνια που δέχθηκαν στην αγκαλιά τους Έλληνες από τη μικρά Ασία, που έκλαψαν χιλιάδες μανάδες το χωρισμό με τα παιδιά τους στη μεγάλη μετανάστευση των Ελλήνων.
Οι ντόπιοι κατακτητές και καταχραστές της εξουσίας που μερεύουν μόνο καθισμένοι στο θρόνο της, πουλάνε κι αγοράζουν τη δόξα μιας πατρίδας περήφανης και ενός λαού που ξέρει να σκύβει μονάχα ευλαβικά μπρος στο εικόνισμα της Παναγιάς και μπρος στο γονιό.
Αυτός ο ίδιος λαός δεν προσκύνησε και δεν λύγισε αιώνες τώρα. Έστεκε την ώρα που χρειαζόταν ορθός και δάμαζε με την δύναμη της ψυχής του επίδοξους κατακτητές- βάρβαρους στους αιώνες.
Ανέβαινε χιονισμένες κορυφογραμμές και υπερασπιζόταν τα χώματα που τον έθρεψαν. Ύστερα στα ίδια χώματα κήδευε τα από την πείνα χαμένα παιδιά του.
Ποιόν λαό επιχειρείτε να υποτάξετε, να υποδουλώσετε, να κατακτήσετε;
Ετούτος ο λαός ξέρει να αγωνίζεται, ξέρει να αντιστέκεται, ξέρει να αναγνωρίζει.
Στην πιο πρόσφατη ιστορία, αυτός ο λαός και η νεολαία του πέταξε από πάνω της την 7χρονη τυραννία.
O ίδιος λαός και οι νέοι θα διώξουν και εσάς ξένους και ντόπιους κατακτητές.
Απόψε μαμά ας μην δούμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση…
Έχει πανσέληνο και θα ξημερώσει μια νέα σελήνη απ' αύριο...
Mια άλλη μέρα …
θα δεις…
Εγώ τώρα γιατί είμαι τόσο ανήσυχη και τόσο αναστατωμένη;
Γιατί δεν έχω ηρεμήσει και ησυχάσει με την νέα αυτή κυβέρνηση;
Γιατί εδώ που τα λέμε, ούτε χαζή είμαι, ούτε αχάριστη!
Έτσι τουλάχιστον λένε γνωστοί και φίλοι ...και η μαμά μου!
Θα μου πείτε ούτε και πολύ έξυπνη είμαι! Γιατί όπως λένε κάποιοι άλλοι, απλοί γνωστοί, τόσα χρόνια που ασχολούμαι με πολλά, που βοήθησα και δραστηριοποιήθηκα σε κοινωνικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς τομείς, δεν βολεύτηκα και σε καμιά δουλειά!!!
Τι να πω; Δεν μου πρότειναν; Όχι ,όχι, πραγματικά, υπήρξαν κάποιοι (καλοί) άνθρωποι που είπαν να με βολέψουν και εμένα να βγάζω ένα κομμάτι ψωμί!!! Αλλά εγώ τίποτα, ξερό κεφάλι που λέει και η μαμά μου! Φοβόμουν να μην μπλέξω σε κανένα από αυτά τα κόμματα, που είναι στη νέα κυβέρνηση και τώρα ήμουν από αυτούς που λένε πως θα με σώσουν και εγώ φοβάμαι πολύ....
Βλέπω κάποιες φορές στην τηλεόραση να μιλάνε για μένα, τον απλό λαό και νομίζω ότι θέλουν να μου πάρουν κάτι, να μπουν στο μικρό μου σπίτι (που δεν είναι και κατά δικό μου) και σαν εκείνους τους κλέφτες που ήρθαν και μου το άνοιξαν την ώρα που κοιμόμασταν όλοι, να μου πάρουν τα λίγα μου υπάρχοντα!!!
Φοβάμαι ακόμα όταν πάω να βγω από την πόρτα, μη με σταματήσουν και με γυρίσουν πίσω! Όπως παλιά στην απαγόρευση της κυκλοφορίας...
Τι να πω!!! Μήπως δεν είμαι καλά; Μήπως είναι η ώρα που πρέπει να επισκεφτώ τον ειδικό; Ύστερα πάλι κάθομαι και συλλογιέμαι πως είναι ένα κακό όνειρο και θα ξυπνήσω και όλα θα είναι όπως εγώ τόσα χρόνια ονειρεύομαι...
Θα βγαίνω από το σπίτι μου το πρωί και θα πηγαίνω στη δουλειά μου. Θα δουλεύω 8ωρο και θα επιστρέφω με χαρά στο σπίτι. Θα ανταμώνω με τους δικούς μου και θα τρώω το σπιτικό φαγητό μου. Θα ξεκουράζομαι και θα βγαίνω το απόβραδο να βλέπω τη θάλασσα, πίνοντας έναν ελληνικό καφέ.
Τα πρόσωπα γύρω μου θα είναι ευτυχισμένα και θα μιλάνε για τέχνες, για ευκαιρίες στην μάθηση, τη δουλειά, για το λιόγερμα! Η ζωή θα έχει κανονικούς ρυθμούς και θα υπάρχει και ζωή και θάνατος, όπως είναι κανονικά στη ζωή! Μετά θα μπορώ να κοιμηθώ σαν κανονικός άνθρωπος, χωρίς εφιάλτες και κυρίως χωρίς τα ατέλειωτα ξενύχτια από τα άγχη της παραβίασης του ασύλου μου...
Φοβάμαι όμως πολύ, και ντρέπομαι άλλο τόσο που φοβάμαι...
Μου έχουν στερήσει και την αξιοπρέπειά μου (που αυτή ξέρω καλά πως θα με κρατούσε όρθια στις κακουχίες, πως αυτή θα ήταν όπλο μου για να τους πολεμήσω) τώρα που φοβάμαι πιότερο από ποτέ....
Η αξιοπρέπεια έχει να κάνει με τα αυτονόητα, το δικαίωμα στη δουλειά, την ασφάλεια, τη μόρφωση, τον πολιτισμό... Aυτά μόνο ήθελα σε όλη μου τη ζωή και τώρα που είμαι λίγο πριν τη σύνταξη (αν έπαιρνα έτσι θα ήταν) τώρα δεν έχω απολύτως τίποτα!!!
Γι αυτό φοβάμαι αυτούς που πήραν την τύχη μου στα χέρια τους και δεν είναι μόνο η δική μου η τύχη που με νοιάζει, αλλά και η τύχη και η συνέχεια ενός ολόκληρου λαού, ενός υπερήφανου λαού που έχει πέσει σε ομαδική κατάθλιψη.
Κάθομαι και σκέφτομαι όμως, γιατί κανείς δεν μπορεί να διαβάσει τη σκέψη. Aυτή είναι ελεύθερη και κρατάει καλά την αξιοπρέπειά της, έτσι όπως με δίδαξε η μάνα μου, ότι για να έχουμε λάδι πρέπει να μαζέψουμε τις ελιές, για να φάμε να δουλέψουμε, να αγαπάμε τον πλησίον μας, να μοιραζόμαστε όταν έχουμε με εκείνους που δεν έχουν, να αγωνιζόμαστε για το καλό και το δίκαιο.
Τώρα καθόμαστε τα βράδια μαζί και βλέπουμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση και φοβάται και εκείνη μαζί μου!!! Όπως τότε παλιά στην απαγόρευση!
Βλέπουμε τους "κατακτητές" να προελαύνουν και να μας κουνάνε το δάκτυλο, να μας προσβάλλουν όλοι εκείνοι που μάθανε από εμάς τι σημαίνει Δημοκρατία, περηφάνια, αξιοπρέπεια, πολιτισμός, θέατρο, ιατρική, φιλότιμο, φιλοσοφία.
Να έχουν σαν στόχο να αρπάξουν τη γη μας, την ποτισμένη από τον ιδρώτα των προγόνων μας, τα νησιά με τα σπαρμένα απ' άκρη σ' άκρη ερημοκλήσια, τα λιμάνια που δέχθηκαν στην αγκαλιά τους Έλληνες από τη μικρά Ασία, που έκλαψαν χιλιάδες μανάδες το χωρισμό με τα παιδιά τους στη μεγάλη μετανάστευση των Ελλήνων.
Οι ντόπιοι κατακτητές και καταχραστές της εξουσίας που μερεύουν μόνο καθισμένοι στο θρόνο της, πουλάνε κι αγοράζουν τη δόξα μιας πατρίδας περήφανης και ενός λαού που ξέρει να σκύβει μονάχα ευλαβικά μπρος στο εικόνισμα της Παναγιάς και μπρος στο γονιό.
Αυτός ο ίδιος λαός δεν προσκύνησε και δεν λύγισε αιώνες τώρα. Έστεκε την ώρα που χρειαζόταν ορθός και δάμαζε με την δύναμη της ψυχής του επίδοξους κατακτητές- βάρβαρους στους αιώνες.
Ανέβαινε χιονισμένες κορυφογραμμές και υπερασπιζόταν τα χώματα που τον έθρεψαν. Ύστερα στα ίδια χώματα κήδευε τα από την πείνα χαμένα παιδιά του.
Ποιόν λαό επιχειρείτε να υποτάξετε, να υποδουλώσετε, να κατακτήσετε;
Ετούτος ο λαός ξέρει να αγωνίζεται, ξέρει να αντιστέκεται, ξέρει να αναγνωρίζει.
Στην πιο πρόσφατη ιστορία, αυτός ο λαός και η νεολαία του πέταξε από πάνω της την 7χρονη τυραννία.
O ίδιος λαός και οι νέοι θα διώξουν και εσάς ξένους και ντόπιους κατακτητές.
Απόψε μαμά ας μην δούμε τις ειδήσεις στην τηλεόραση…
Έχει πανσέληνο και θα ξημερώσει μια νέα σελήνη απ' αύριο...
Mια άλλη μέρα …
θα δεις…
