Το Λονδίνο με τα μάτια ενός Ελληνα επισκέπτη

*Του Πάνου Αγιαννίτη

Αν μπορούσα να δώσω ένα τίτλο στο κείμενο αυτό, αυτός θα ήταν "αντιθέσεις"... Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κανείς σε μια κόλλα χαρτί τη μαγεία που σου προσφέρει αυτός ο προορισμός. Αλήθεια τι να πρώτο πει κανείς για το Λονδίνο;

Μια μαγευτική πρωτεύουσα στην οποία συναντάς ό,τι και αν βάλει ο νους. Τις διαφορές τις αντιλαμβάνεται κανείς με το που πατήσει το πόδι του στο αεροδρόμιο. Ο ρυθμός ζωής απίστευτα γρήγορος και έντονος μόνο που ταυτόχρονα τα πάντα λειτουργούν, όπως θα έπρεπε να λειτουργούν. Οι Άγγλοι είναι ένας λαός αρκετά τυπικός και σχολαστικός κάτι που σου προσφέρει την αίσθηση της ασφάλειας ειδικά στο ξένο επισκέπτη.

Ο καιρός ήταν σύμμαχός μας όλες τις μέρες που ήμασταν εκεί κάτι το οποίο βοήθησε αρκετά στο να ζήσουμε το Λονδίνο περισσότερο έξω παρά κλεισμένοι κάπου μέσα. Περπατήσαμε αρκετά με σκοπό να γίνουμε πιο οικείοι στο τρόπο ζωής τον Λονδρέζων και στις συνήθειες τους. Μία βόλτα κατά μήκος του Τάμεση ειναι αρκετη για να σας προσφέρει στιγμές χαλάρωσης.

ΟΙ ΒΟΛΤΕΣ

Από την μεριά που βρίσκεται το Big Ben, ο δρόμος είναι γεμάτος με cafe, pub και διάφορα εστιατόρια. Κάναμε αρκετές βόλτες στο πεζόδρομο μέχρι να διαλέξουμε, αλλα τελικά καταλήξαμε σε μια pub χωρίς θέα τον Τάμεση, αλλά με λιγότερους τουριστες. Ακριβώς δίπλα μας βρισκόταν και το περήφημο London Eye το οποίο και επισκεΦθήκαμε.

Μετά απο αρκετή ώρα στην ουρά και ύστερα απο εξονυχιστίκους ελέγχους ασφαλείας, καταφέραμε να δούμε το Λονδίνο απο ψηλά. Η βολτα με το London Eye κρατάει περίπου στα 45 λεπτά δίνοντάς σου μια μαγευτική εικόνα του Λονδίνου απο τα 440 πόδια. Αφού εντοπίσαμε τα μέρη που πρέπει να δούμε, κατεβήκαμε και συνεχίσαμε την βόλτα μας.

Περπατήσαμε μέχρι τον καθεδρικό ναο του Αγίου Πέτρου και μεχρι την Trafalgar square. Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να εισέρθουμε στο χώρο λόγω ωραρίου, παρολαυτα η θέα του ναού παραμένει μαγευτική. Η βόλτα μας στην περίφημη πλατεία θα μας μείνει αξέχαστη. Πλήθος κόσμου απολάμβανε την ομορφιά της πλατείας, αλλά και τα διάφορα show που έστηναν οι λεγόμενοι καλιτέχνες του δρόμου. Τραγουδιστές με κιθάρες, χορευτές μεχρι και επικίνδυνα ακροβατικά με ποδήλατα κάθε ένας απο αυτούς είχε το δικό του κοινό και το δικό του χώρο στην πλατεία αυτη.

ΟΙ PUB

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν οι Άγγλοι ξέρουν να διασκεδάζουν, ίσως επηρεασμένος από τον ελληνικό τρόπο ζωής. Διαπίστωσα απλά πως όντως περνούν καλά. Για να διασκεδάσει κάποιος εκεί χρειάζεται αρκετά χρήματα, ιδιαίτερα αν θέλει να ικανοποιήσει τις ελληνικές του νυχτερινές συνήθειες. Επισκεφθήκαμε μέρη όπως το Soho, το Mayfair, το Covengarden κ.α.

Το Soho -σε αντίθεση με τα άλλα δύο- είναι μια περιοχή που ναι μεν προσφέρει δυνατές συγκινήσεις και ξέφρενη διασκέδαση, αλλά ειναι υποδεέστερο και όχι τόσο εκλεκτικό. Θα έλεγα πως. σαν περιοχή δεν χαρακτιρίζεται και τόσο ...str8 κατι που αντιλλαμβάνεσαι άμεσα, αν παρατηρήσεις τον κόσμο γύρω σου. Τον περισσότερο χρόνο μας τον περάσαμε στο Mayfair.

Έχει αρκετά μπαράκια και σε μερικά σημεία θα μπορούσε να θυμίζει Ελλάδα, αφού έχει αρκετά στενά σοκάκια με μαγαζιά στριμωγμένα δεξιά και αριστερά. Στην περιοχή αυτή, συναντήσαμε αρκετούς Έλληνες και άρκετους ξένους κουστουμαρισμένους τύπους και γενικά άτομα που φαίνονταν να ανήκουν στην υψηλή κοινωνία του Λονδίνου.

Σε γενικές γραμμές, στο Λονδίνο η νυχτερινή ζωή ξεκινάει από νωρίς το απόγευμα λίγο μετά το τέλος της εργασίας, όταν ο περισσότερος κόσμος κατευθύνεται προς το πλησιέστερο μέρος που προσφέρει μουσική και αλκοόλ. Από τις 7 το απόγευμα οι pub είναι ασφυχτικά γεμάτες από θαμώνες που έχουν ήδη καταναλώσει αρκετά λίτρα μπύρας. Το κέφι συνεχίζεται μέχρι το βράδυ συνήθως και συγκεκριμένα μέχρι την ώρα που το μετρό αποφασίζει να σβήσει σιγά σιγά τα φώτα του και να ξεκουραστεί κι αυτό.

ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ Η ΘΕΑ

Είναι συναρπαστικό πως στα έγκατα του Λονδίνου υπάρχει άλλη μια πόλη εξίσου μεγάλη και απαιτητική. Θα μπορούσε κανείς να πει πως... "στα υπόγεια κρύβεται η θέα..", αφού περισσότερο κόσμο συναντάς στον υπόγειο σιδηρόδρομο παρά στους δρόμους.

Οι Άγγλοι σε αντίθεση με τους Έλληνες χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κάτι που εξασφαλίζει στον επισκέπτη όμορφους περιπάτους στο κέντρο μακριά από ατελείωτες ουρές αυτοκινήτων, καυσαέρια και θόρυβο. Ακολουθησαμε το παράδειγμα τον ντόπιων και κινιθήκαμε αρκετά με το μετρο, το εισιτήριο ειναι αρκετά οικονομικό, αν σκεφτεί κανείς πως με 7.50 λίρες έχεις απεριόριστες διαδρομές με το μετρό, αλλα και με αστική συγκοινωνία για ένα ολοκληρο 24ωρο.

Κάναμε αρκετές διαδρομές μετρό προσπαθώντας να αξιοποιήσουμε κάθε δυνατο συνδυασμό στάσεων και σταθμών. Το μετρό του Λονδίνου σε αντίθεση με το δικό μας είναι λιγότερο καθαρό και αρχιτεκτονικά όχι και τόσο μοντέρνο κατι που εξηγείται, αν αναλογιστεί κανέις τη διάρκεια λειτουργίας, αλλά και την καθημερινή επισκεψιμότητά του.

ΚΑΙ ΤΙ ΝΑ ΦΑΣ;

Οι διατροφικές συνήθειες των Άγγλων διαφέρουν κατά πολύ απο αυτές των Ελλήνων. Δεν είναι καθόλου υγιεινές, αν εξαιρέσεις το περίφημο "English Breakfast", το οποίο προσωπικά συνιστώ ανεπιφύλακτα, και γενικά οι Άγγλοι είναι περισσότερο της άποψης... "απλά να βάλω κάτι στο στομάχι μου No matter what...".

Το junk food έχει την τιμητική του, καθώς οι Άγγλοι τρέφονται κυρίως με αυτό, εκτός και αν προτιμήσουν την σπιτική κουζίνα, που δυστυχώς όσο κέτσαπ και αν προσθέσεις, παραμένει άνοστη. Ταχυφαγεία που προσφέρουν φαγητό στα όρθια συναντά κανείς σε κάθε γωνιά του δρόμου με τα κινέζικα και τα τούρκικα να ανήκουν στα τοπ των επιλογών για τους Λονδρέζους.

Καπως έτσι κινηθήκαμε και εμείς τις περισσότερες μέρες επιλέγοντας τέτοιου είδους κουζίνες. Ωστόσο, δεν αντισταθήκαμε και σε ένα φημισμένο Μαροκινό εστιατόριο. Βρίσκεται σε ένα στένο στην Oxford Street το οποιο θυμίζει κάτι από ελληνική εμπορική στοά και ημιυπαίθριο χώρο. Στο εν λόγω restaurant μπορείς να συνοδεύσεις το γεύμα σου με σπάνια Μαροκινά κρασιά, αλλά και ναργιλέ κατι που προτείνω να δοκιμάσετε, μόνο που θα πρέπει να καθίσετε κάπου έξω, διότι το κάπνισμα στην Αγγλία απαγορεύεται σε κλειστούς χώρους (κανονικά, όχι όπως εδώ).

Επισκεφθήκαμε αρκετά μέρη και γνωρίσαμε αρκετό κόσμο από διάφορες περιοχές της γης. Παρόλ' αυτά, η αίσθηση που νιώθει κάποιος όταν συναντά ομογενείς σε μια ξένη χώρα είναι τρομερή. Δεν μπορείς να πεις πως έχεις ζήσει το Λονδίνο, αν δεν γνωρίσεις και το ελληνικό στοιχείο που ζει εκεί.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ...ELLYSE

Οι Έλληνες αλλά και τα ελληνικά μαγαζιά είναι αρκετά συμπληρώνοντας την αίσθηση της διαπολιτισμικότητας που έτσι και αλλιώς σε διακατέχει. Το ελληνικό στοιχείο είναι έντονο στο Λονδίνο και ο τρόπος ζωής μας παρατηρείται αλλά και ακολουθείται από πολλούς ξένους. Κάτι που διαπιστώσαμε και οι ίδιοι όταν μπήκαμε στο Ellyse. Μαγαζί γωνία, όπως λέμε και στην Ελλάδα, το Ellyse δεν θα μπορούσε παρα να είναι... μπουζούκια και μάλιστα στο κέντρο του Λονδίνου.

Παρόλο τη ζωντανή ελληνική μουσική, το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου ήταν κάθε άλλο παρά Έλληνες. Γνωρίσαμε πολλούς Γάλλους και Ιταλους, οι οποίοι μας είπαν ότι είναι συχνοί θαμώνες του καταστήματος. Προσοχή μόνο χρειάζεται όσο αφορά στην κατανάλωση, διότι δυστυχώς η ελληνική μουσική και μάλιστα live είναι λίγο “τσουχτερή”στην τσέπη.

Είναι μαγευτικό να διαπιστώνεις "ιδίοις όμμασι" πώς συμπεριφέρονται οι Έλληνες στην Ελλάδα και πώς στο εξωτερικό. Και να μια μεγάλη αντίφαση που δεν έχει να κάνει με την πόλη, αλλά με τους ίδιους μας τους εαυτούς.