Αλατσοελιές ή θρούμπες
18 Νοεμβρίου 2014, 02:00
Η Θρούμπα είναι η κορυφαία ελιά της πατρίδας μας και έρχεται πρώτη στις προτιμήσεις των Ελλήνων.
Η συγκεκριμένη βέβαια ποικιλία και η πιο γνωστή είναι αυτή της Θάσου, που ζαρώνει πάνω στο δέντρο και είναι έτοιμη και γλυκιά την ώρα που συλλέγεται.
Όλες οι υπόλοιπες που κυκλοφορούν απλά είναι φτιαγμένες στο αλάτι και είναι γνωστές ως αλατσοελιές.
Μπορείτε εύκολα να φτιάξετε τις δικές σας αν φροντίσετε να μαζέψετε κατάμαυρες, δηλαδή πολύ ώριμες ελιές και κάπως μεγαλούτσικες μιας και μαζεύουν αρκετά.
Πλύντε τις ελιές και στεγνώστε τις καλά.
Με μικρό πιρουνάκι τρυπήστε μια φορά κάθε ελιά.
Τοποθετήστε τις ελιές σε ανοξείδωτο τρυπητό ή αν είναι πολλές σε ψάθινο καλάθι, με μπόλικο χοντρό αλάτι ενδιάμεσα.
Τοποθετήστε το καλάθι σε δροσερό μέρος φροντίζοντας να υπάρχει κάτω από αυτό συλλέκτης για τα υγρά που θα αρχίσουν να βγάζουν οι ελιές και που δεν καθαρίζουν αν λερώσουν το χώρο.
Σε καθημερινή βάση είναι απαραίτητο να ανακατεύετε τις ελιές για να κατανέμετε παντού το αλάτι και να μη σας μουχλιάσουν.
Οι ελιές αποβάλουν τα υγρά τους και ζαρώνουν παίρνοντας τη χαρακτηριστική εμφάνιση αυτής της ελιάς. Μετά από 15 ημέρες δοκιμάστε αν σας φανούν πικρούτσικες αφήστε τις ακόμα.
Οι ελιές γίνονται ανάλογα με το σχήμα και το μέγεθός τους αλλά και τη ποσότητα του αλατιού μέσα σε 15 με 25 ημέρες. Το γεγονός ότι τις τρυπάμε επιταχύνει τη διαδικασία.
Όταν είναι έτοιμες τις μεταφέρετε σε καθαρό δοχείο και μπορείτε ελαφρά να τις λαδώσετε για να διατηρηθούν περισσότερο.
Αν σας φανούν αλμυρές πλύντε ή μουλιάστε στο νερό αλλάζοντάς το 1-2 φορές μόνο όσες πρόκειται να φάτε εκείνη τη στιγμή.
Σε γενικές γραμμές αυτές οι ελιές δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και καλό είναι να φυλάσσονται στο ψυγείο.
Κάποιοι τις φουρνίζουν ελαφρά και έτσι στεγνώνουν και διατηρούνται περισσότερο χρόνο. Άλλοι πάλι κι αυτό κάνω και εγώ τις φυλάνε άφτιαχτες στη κατάψυξη και φτιάχνουν λίγες λίγες όποτε χρειάζονται.
ΦΤΙΑΧΝΩ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΠΑΝΕΥΚΟΛΑ
της Δήμητρας Παναγιωτοπούλου
Η Θρούμπα είναι η κορυφαία ελιά της πατρίδας μας και έρχεται πρώτη στις προτιμήσεις των Ελλήνων.
Η συγκεκριμένη βέβαια ποικιλία και η πιο γνωστή είναι αυτή της Θάσου, που ζαρώνει πάνω στο δέντρο και είναι έτοιμη και γλυκιά την ώρα που συλλέγεται.
Όλες οι υπόλοιπες που κυκλοφορούν απλά είναι φτιαγμένες στο αλάτι και είναι γνωστές ως αλατσοελιές.
Μπορείτε εύκολα να φτιάξετε τις δικές σας αν φροντίσετε να μαζέψετε κατάμαυρες, δηλαδή πολύ ώριμες ελιές και κάπως μεγαλούτσικες μιας και μαζεύουν αρκετά.
Πλύντε τις ελιές και στεγνώστε τις καλά.
Με μικρό πιρουνάκι τρυπήστε μια φορά κάθε ελιά.
Τοποθετήστε τις ελιές σε ανοξείδωτο τρυπητό ή αν είναι πολλές σε ψάθινο καλάθι, με μπόλικο χοντρό αλάτι ενδιάμεσα.
Τοποθετήστε το καλάθι σε δροσερό μέρος φροντίζοντας να υπάρχει κάτω από αυτό συλλέκτης για τα υγρά που θα αρχίσουν να βγάζουν οι ελιές και που δεν καθαρίζουν αν λερώσουν το χώρο.
Σε καθημερινή βάση είναι απαραίτητο να ανακατεύετε τις ελιές για να κατανέμετε παντού το αλάτι και να μη σας μουχλιάσουν.
Οι ελιές αποβάλουν τα υγρά τους και ζαρώνουν παίρνοντας τη χαρακτηριστική εμφάνιση αυτής της ελιάς. Μετά από 15 ημέρες δοκιμάστε αν σας φανούν πικρούτσικες αφήστε τις ακόμα.
Οι ελιές γίνονται ανάλογα με το σχήμα και το μέγεθός τους αλλά και τη ποσότητα του αλατιού μέσα σε 15 με 25 ημέρες. Το γεγονός ότι τις τρυπάμε επιταχύνει τη διαδικασία.
Όταν είναι έτοιμες τις μεταφέρετε σε καθαρό δοχείο και μπορείτε ελαφρά να τις λαδώσετε για να διατηρηθούν περισσότερο.
Αν σας φανούν αλμυρές πλύντε ή μουλιάστε στο νερό αλλάζοντάς το 1-2 φορές μόνο όσες πρόκειται να φάτε εκείνη τη στιγμή.
Σε γενικές γραμμές αυτές οι ελιές δεν έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής και καλό είναι να φυλάσσονται στο ψυγείο.
Κάποιοι τις φουρνίζουν ελαφρά και έτσι στεγνώνουν και διατηρούνται περισσότερο χρόνο. Άλλοι πάλι κι αυτό κάνω και εγώ τις φυλάνε άφτιαχτες στη κατάψυξη και φτιάχνουν λίγες λίγες όποτε χρειάζονται.
