Δικαστική απόφαση για την ρύπανση από εξασθενές χρώμιο στα Ψαχνά

Η Πολιτεία έπρεπε να είχε λάβει τα αναγκαία μέτρα για την μεγάλης έκτασης ρύπανση του Ασωπού ποταμού και της περιοχής των Ψαχνών Ευβοίας. Αυτό έκρινε με δύο αποφάσεις του το Συμβούλιο της Επικρατείας και έκανε δεκτές τις προσφυγές του πρώην Δήμου Οινοφύτων και ήδη Τανά­γρας Βοιωτίας, καθώς και του πρώην Δήμου Μεσσαπίων (ήδη Δήμου Διρφύων- Μεσσαπίων).

Αναγκαίο είναι να σημειωθεί ότι οι αιτήσεις των επίμαχων Δήμων είχαν κατατεθεί στο ΣτΕ το 2011 και οι σχετικές αποφάσεις του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (975 και 976/2015)  εκδόθηκαν τώρα.

Όμως, στο μεσοδιάστημα των τεσσάρων ετών ελήφθησαν ορισμένα μέτρα και επιβλήθηκαν χρηματικά πρόστιμα σε επιχειρήσεις οι οποίες ρύπαιναν τις περιοχές των επίμαχων Δήμων.

Οι Δήμοι ζήτησαν από Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλ­λοντος (ΕΥΕΠ) του υπουργείου Περιβάλλοντος να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για την προστασία των περιοχών (εδάφους, υπεδάφους, ποταμού, κ.λπ.) χωρίς όμως ανταπόκριση, με αποτέλεσμα να καταφύγουν στην Δικαιοσύνη για προστασία  κατά του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Πάντως, στις δύο δικαστικές αποφάσεις αναφέρεται  η τραγική πραγματική περιβαλλοντική κατάσταση που επικρατεί στους επίμαχους Δήμους που κάθε περιγραφή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα.

Σε ότι αφορά τα Ψαχνά, ο Δήμος Μεσσαπίων ζητούσε από το κράτος μέτρα για την πρόληψη  και αποκατάσταση  του εδά­φους και των υδάτων από τη ρύπανση των επίγειων και υπόγειων υδάτων και του εδάφους της περιοχής του από εξασθενές χρώμιο και νικέλιο.

Σύμφωνα με τις εκθέσεις  των αρμοδίων κρατικών φορέων εντοπίστηκαν  υψη­λά επίπεδα εξασθενούς χρωμίου και βαρέων μετάλλων στον υδροφόρο ορί­ζοντα της περιοχής του Δήμου Μεσσαπίων.

Η  ύπαρξη των  μετάλλων αυτών στο νερό οφείλεται στην ανεξέλεγκτη διάθεση τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων διαφόρων εγκα­ταστάσεων της περιοχής (μεταξύ των οποίων -και με το μεγαλύτερο μερί­διο ευθύνης- είναι της  ΛΑΡΚΟ)  προσθέτουν οι εκθέσεις.

Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι «μεγάλες ποσότητες υποπροϊόντων επεξεργασίας αλουμινίου μετα­φέρονται από τα Οινόφυτα και την Δυτική Αττική σε εργοστάσια της Κεντρι­κής Εύβοιας προς δευτερογενή επεξεργασία για την ανάκτηση του περιεχόμενου αλουμινίου, χωρίς συστηματικό και ουσιαστικό έλεγχο από τις αρμόδιες υπηρεσίες με αποτέλεσμα τα απόβλητά τους να απορρίπτο­νται παράνομα σε γειτονικές αγροτοδασικές εκτάσεις, όπως αποκαλύπτε­ται κατ’ επανάληψη από τους περιβαλλοντικούς συλλόγους του Δήμου Μεσσαπίων».

Επίσης, αναφέρεται ότι «με­γάλες χοιροτροφικές και πτηνοτροφικές μονάδες, που είναι εγκατε­στη­μένες κυρίως μεταξύ των ποταμών Λήλαντα και Μεσσάπιου, ευθύνο­νται για τη μόλυνση των υδάτων, τόσο λόγω των στερεών και υγρών αποβλή­των τους (λυμάτων) όσο και λόγω της χρήσης και ανεξέλεγκτης διάθεσης μεγάλων ποσοτήτων χημικών ουσιών (κοπριές, στρωμνές, λύ­ματα, αντι­βιοτικά, φάρμακα, νεκρά ζώα)».

Οι σύμβουλοι Επικρατείας αφού ερμήνευσαν το Σύνταγμα, την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία κατέληξαν ότι η προστασία στις περιπτώσεις αυτές  πρέπει να είναι πλήρης και αποτελεσμα­τική, ενώ από τους ίδιους νομοθετικούς κανόνες καθίσταται υποχρεω­τική για την Πολιτεία (αρμόδια υπουργεία) η λήψη των αναγκαίων προληπτικών και κατασταλτικών μέτρων, είτε γενικών είτε ατομικών.

Και πάλι το ΣτΕ διέταξε την Πολιτεία να λάβει τα αναγκαία μέτρα.