Ώρα για μπάλα στην Εύβοια, σε μια κοινωνία ... ώρα μηδέν

*Του Γιάννη Τρυφωνίδη

Μετά από πέντε μήνες έφτασε η ώρα να ασχοληθούμε ξανά με την ποδοσφαιρική «ενεργό» δράση στο νομό μας, καθώς Ηρακλής Ψαχνών και Αβαντίδες ρίχνονται στη μάχη της Γ’ Εθνικής και της Α’ Εθνικής Γυναικών.

Ο Ηρακλής Ψαχνών, από ‘κει που σταμάτησε την 1η Νοέμβρη 2020, δηλαδή την 4η αγωνιστική του 4ου ομίλου της κατηγορίας και οι Αβαντίδες από ‘κει που ποτέ δεν ξεκίνησαν, δηλαδή την 1η αγωνιστική της γυναικείας Super League.

Κοινός παρονομαστής ότι οι δύο ομάδες (μαζί με την Αρτάκη φυσικά, που έχει ρεπό την Κυριακή) θα βγάλουν άρον άρον την υποχρέωση του πρώτου γύρου, μια απόφαση που είναι για γέλια, αλλά αυτή τη φορά ας το προσπεράσουμε.

Επίσης, αυτό με την Αρτάκη το λες και τρολάρισμα από το σύμπαν. Να περιμένεις πέντε μήνες να παίξεις μπάλα και να έχεις ρεπό.

Μπάσκετ, δυστυχώς δεν έχουμε στην Εύβοια, καθώς σε άλλη μια γελοία απόφαση άναψαν το πράσινο φως να ξεκινήσει η Α2 και όχι η Β’ Εθνική και η Γ’ Εθνική, όπου μας εκπροσωπούν η ΧΒΑ, η Παναγίτσα και ο Τελεθριακός.

Οι συγκεκριμένες ομάδες, όπως και οι ποδοσφαιρικές της Α’, Β’ και Γ’ ΕΠΣΕ είναι υποχρεωμένες να κάνουν υπομονή μέχρι το καλοκαίρι και να ξαναρχίσουν το χτίσιμο από την αρχή. Έτσι τα έφερε η ζωή και η πανδημία.

Κοινοποιήθηκε στα σωματεία μια επιστολή από την ΕΠΣ Εύβοιας, όπου αναφέρεται -μεταξύ άλλων- «στο πλαίσιο του προγραμματισμού για την πορεία των τοπικών πρωταθλημάτων, θα θέλαμε να μας γνωστοποιήσετε εγγράφως τις απόψεις σας για την επανέναρξη ή μη των πρωταθλημάτων, εφόσον οι συνθήκες το επιτρέψουν, για την αγωνιστική περίοδο 2020-2021, καθώς και για την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου 2021-2022, προκειμένου να κάνουμε τις εισηγήσεις μας στις αρμόδιες αρχές, σε μια συλλογική προσπάθεια να βρεθεί λύση στο σοβαρό πρόβλημα που έχει ανακύψει στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, από την πανδημία του κορωνοϊού».

Νομίζω ότι η αναφορά στην τρέχουσα σεζόν είναι περιττή. Το ημερολόγιο δείχνει 10 Απριλίου. Για τη σεζόν 2021-22 μπορούμε να κάνουμε κουβέντα, αλλά έχουμε χρόνο μπροστά μας.

Εικάζω ότι θα επιστρέψει το σενάριο αναδιάρθρωσης των κατηγοριών και δημιουργίας δύο ομίλων στην μεγάλη κατηγορία του νομού.

Το βέβαιο είναι ότι αυτή η κακή συγκυρία που βιώνει η κοινωνία, δεν γίνεται να αφήσει ανεπηρέαστες -και στο μέλλον- ομάδες, διοικήσεις, παίκτες, παράγοντες, προπονητές.

Θα ξαναβρούμε τον βηματισμό μας, κανένα ποδόσφαιρο δεν θα καταστραφεί, αλλά πρέπει να ξανασυστηθούμε.

Τι να πουν κι ο Ηρακλής, η Αρτάκη και οι Αβαντίδες, που από τη μια, έχουν το προνόμιο να ξαναπαίξουν μπάλα και να κάνουν αυτό που αγαπάνε, από την άλλη η επιστροφή μοιάζει και με …δίκοπο μαχαίρι.

Οσον αφορά τις ομάδες των τοπικών πρωταθλημάτων, αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι σιγά-σιγά να ξαναμπούν στα γήπεδα, τουλάχιστον για προπονήσεις, έστω σε χαλαρούς ρυθμούς, ίσα-ίσα για να ξαναζεσταθούν οι μηχανές.

Δεν υπάρχει λόγος να έρθει ο Ιούνιος για να συμβεί το παραπάνω.

Την Κυριακή ο Ηρακλής Ψαχνών ταξιδεύει στον Αλμυρό και θα αντιμετωπίσει μια ομάδα, η οποία σε δύο ματς στο ξεκίνημα πριν το λοκντάουν δεν είχε καταφέρει να βάλει βαθμό στο σακουλάκι της.

Μολονότι ο Ηρακλής προχώρησε σε 8 μεταγραφές ο βασικός κορμός του και άξονας δεν έχει αλλάξει. Δηλαδή υπάρχουν οι «διόσκουροι» Ρεπετσάς και Ζουλιώτης στα μετόπισθεν, οι Ντελέκος και Τόσκα είναι "11δάτοι" στο κέντρο, ο Βεζιρτζόγλου στην κορυφή της επίθεσης, οι Μήτρου και Σταματάκος στην μπροστινή «τριάδα». Ο Καραντάκης, ο οποίος έχει το γκολ, ήρθε με 1,5 χρόνο καθυστέρηση στα Ψαχνά, ο Γεωργίου στο κέντρο της άμυνας είναι έμπειρος, το ίδιο και οι Μπαλαμπάνης και Λούκας, οι οποίοι κουβαλάνε και αναμνήσεις με την πράσινη φανέλα. Και φυσικά, τα νεαρά παιδιά (Αυλωνίτης, Λάμπρου, Ρεσβάνης) από τον Κεραυνό Αγίου Θωμά, αλλά και ο Λιάσκος από το Μαντούδι, που έχουν δείξει καλά στοιχεία. Βέβαια, άλλο το τοπικό και άλλο η Γ’ Εθνική, αλλά μακάρι να αποτελέσουν αξιόπιστες λύσεις.

Θα δούμε (σ.σ. θα μάθουμε για την ακρίβεια) πως θα παρουσιαστεί ο Ηρακλής την Κυριακή και χωρίς να έχουμε μπούσουλα, υπάρχει στον αέρα μια αισιοδοξία, ότι θα ξεκινήσει με το δεξί και θα διεκδικήσει τις ελπίδες που του αναλογούν για να τερματίσει ψηλά. Το πόσο ψηλά θα εξαρτηθεί και από τους αντιπάλους. Μιλάμε για ένα ...καινούργιο πρωτάθλημα 6 αγωνιστικών, στο οποίο …μια παραπάνω νίκη μπορεί να σε στείλει στα μπαράζ για άνοδο στη Β’ Εθνική και μια, άντε δύο παραπάνω ήττες, να σε στείλουν στο τοπικό.

Οι ομάδες θυμίζουν …στρατιώτες -εν καιρώ πολέμου- που βαδίζουν σε ναρκοπέδιο.

Στο ξεκίνημα της σεζόν το μεγάλο φαβορί του ομίλου ήταν το Ύπατο, που όμως δεν αποτύπωσε στα αποτελέσματα (1 νίκη-3 ισοπαλίες) και τη συγκομιδή, τη δυναμική του, ενώ από το πουθενά ξεπετάχτηκε το Στεφανοβίκειο, ένα πολύ ωραίο χωριό με ένα τσιπουράδικο, ένα περίπτερο και μια εκκλησία, και βρέθηκε να οδηγεί την κούρσα.

Πήρε ψυχολογία με το διπλό στα Ψαχνά και έκανε άλλες δύο νίκες μέχρι να το φρενάρει η γκολάρα του Ηλία Δήμου, εκείνο το απόγευμα της 1ης Νοεμβρίου, που ψάχναμε διακριτικό τρόπο να φύγουμε από το γήπεδο, μόλις ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη, γιατί είχε προηγηθεί ένταση και μανούρα στο ημίχρονο.

10 βαθμούς έχει το Στεφανοβίκειο, 7 ο Φωκικός, 6 ο Ηρακλής, όσους και το Ύπατο και 5 Αρτάκη. Απ’ αυτές τις ομάδες της «κορυφής», όλες, πλην του Ηρακλή, θα βρουν στο δρόμο τους τους το ρεπό, εξέλιξη που βολεύει τον Ηρακλή.

Αλλά θα πρέπει να είμαστε και ρεαλιστές και για τον Ηρακλή και για την Αρτάκη. Είναι δύσκολο να καλύψεις χάντικαπ τεσσάρων και πέντε βαθμών σε ένα μίνι τουρνουά επί της ουσίας, 6 αγωνιστικών.

Και είναι και το άλλο… Σε δύο εβδομάδες Αρτάκη και Ηρακλής θα «αλληλοεξουδετερωθούν» στο μεταξύ τους ντέρμπι. Όποιος χάσει θα κάνει ένα βήμα πίσω.

Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δείξουν ένα καλό πρόσωπο (σχετικό είναι αυτό μετά από τόσο μεγάλη αποχή) και να φτάσουν ως το φινάλε αυτής της …παρωδίας με αξιοπρέπεια. Κι αν είναι γραφτό να συμβεί κάτι σημαντικότερο, καλώς να ορίσει. Αν όχι, …βαθιές ανάσες, γιατί την επόμενη σεζόν η Γ’ Εθνική οδεύει να διεξαχθεί με λιγότερες ομάδες, άρα λιγότεροι όμιλοι, άρα περισσότερα ταξίδια και περισσότερα έξοδα σε μια εποχή και ...κοινωνία πιεσμένη από παντού, που δεν σηκώνει ανοίγματα.

Καλή επιτυχία και στις Αβαντίδες την Κυριακή, κόντρα στην Ολυμπιάδα Υμηττού. Πάντα ένα θετικό ξεκίνημα σε ότι κι αν κάνουμε είναι καλοδεχούμενο.

Η εβδομάδα που πέρασε ήταν τραγική και συνέβησαν πράγματα αδιανόητα…το ένα μετά το άλλο.

Πριν συνέλθουμε από την τραγωδία στο Γυμνό με τους τρεις εργάτες, αρκετά χιλιόμετρα πιο μακριά, στη Μακρινίτσα, ένας τύπος μπουκάρει μ’ ένα μαχαίρι σ’ ένα σπίτι και αφαιρεί τη ζωή της πρώην γυναίκα του και του αδερφού της, αφήνοντας ορφανό ένα παιδάκι 2 ετών. Μια μάνα χάνει μπροστά στα μάτια της, τα δυο παιδιά της, ηλικίας 28 και 30 ετών.

Στην Κυπαρισσία, ένας άλλο τύπος στραβώνει για το λογαριασμό του κινητού του, τσακώνεται με τον καταστηματάρχη, φεύγει και ξαναγυρίζει με όπλο και πυροβολεί θανάσιμα εξ επαφής έναν άνθρωπο 39 ετών. Και στη συνέχεια τον δείχνουν οι κάμερες να βγαίνει από το κατάστημα …σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Αν ήταν ανοιχτή η εστίαση θα πήγαινε και για καφέ με το πιστόλι στα χέρια. Αυτήν την εντύπωση σχημάτισα από το βίντεο που είδε το φως της δημοσιότητας.

Στον Ερυθρό Σταυρό νοσηλεύονται δύο ασθενείς κι ένας 60χρονος φέρεται να τραβάει τα καλώδια ενός 75χρονου και να τον οδηγεί στο θάνατο, επειδή τον ενοχλούσε ο θόρυβος του αναπνευστήρα.

Και χθες το μεσημέρι, ένας δημοσιογράφος, ο Γιώργος Καραϊβάζ, επιστρέφει από τη δουλειά του και λίγα μέτρα από την πόρτα του σπιτιού του πέφτει νεκρός από τις σφαίρες δύο άνανδρων πληρωμένων δολοφόνων.

Δυο 24ωρα νωρίτερα, μια μητέρα 36 ετών με τα δύο παιδάκια της στο αυτοκίνητο παθαίνει ανακοπή καρδιάς, χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου, που σταματάει πάνω σε μια κολόνα και χάνει τη ζωή της…

Κι εμείς πρέπει αύριο να ασχοληθούμε με τα ματς Αλμυρός-Ηρακλής Ψαχνών και Αβαντίδες-Ολυμπιάδα Υμηττού. Μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά; Όχι. Ώρα για μπάλα, λοιπόν, σε μια κοινωνία ...ώρα μηδέν.

ΥΓ: Μην ξεχάσουμε σήμερα να στείλουμε μήνυμα στο 13032 για να πάμε να ψωνίσουμε σε εμπορικό κατάστημα…