Η ήττα Obama και η ελληνική πραγματικότητα

Ο ασθενής έχει μόλις υποστεί έμφραγμα και κείτεται στο δρόμο. Ο γιατρός και το
ασθενοφόρο που καταφθάνουν τον οδηγούν στο νοσοκομείο και μετά από υπεράνθρωπες προσπάθειες διαφεύγει τον κίνδυνο. Δύο χρόνια μετά, ο ίδιος ασθενής μηνύει το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, θεωρώντας ότι η ταλαιπωρία του θα ήταν μικρότερη, αν τον άφηναν αβοήθητο στο δρόμο. Τα πιο πάνω αναφέρει σε άρθρο του με τίτλο «Γιατί οι Αμερικανοί μήνυσαν τον Dr. Obama», αναφερόμενος
στις τελευταίες αμερικανικές εκλογές ο έγκριτος δημοσιογράφος των Financial Times Martin Wolf.

Ο παραλληλισμός αφορά την «τιμωρία» του Προέδρου των ΗΠΑ, έστω και αν παρέλαβε μια οικονομία σε άθλια κατάσταση από τον προκάτοχό του, G. W. Bush. Οι Ρεπουμπλικανοί πέρασαν στην επίθεση με περισσή ευκολία και θράσος, με το ίδιο θράσος που ο κύριος Σαμαράς επιτίθεται στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, λίγους μόνο μήνες μετά το μεγαλύτερο ναυάγιο της μεταπολίτευσης, την κυβέρνηση Καραμανλή. Οι συνειρμοί αυτόματοι, «αναλάβαμε και οι δυο την ηγεσία σε δύσκολες συγκυρίες» είπε ο αμερικανός πρόεδρος στον Έλληνα πρωθυπουργό στην τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ. Το ερώτημα είναι αν θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο οι δύο λαοί.

Και όμως έχουμε βάλει υπογραφή για το μεγαλύτερο δάνειο που δόθηκε ποτέ, 110 δις
ευρώ, αναλαμβάνοντας βέβαια και δεσμεύσεις. Ποιος είπε ότι ο δρόμος είναι εύκολος; Ποιος είπε ότι θα ξαναγυρίσουμε σε καταναλωτικές συνήθειες του παρελθόντος τα προσεχή, τουλάχιστον, χρόνια; Ο λαός μας είναι λογικό να βρίσκεται σε κατάσταση «σοκ» κι αναμένει την αλήθεια για το που πάμε. Και αυτή την αγωνία εκμεταλλεύονται σε ένα πλαίσιο ανευθυνότητας, λαϊκισμού ή άγνοιας, όσοι δημιουργούν ένα πνιγηρό κλίμα απαισιοδοξίας που καθόλου δεν βοηθά. Μιλούν για ανάπτυξη έτσι γενικά, ενώ γνωρίζουν ότι μια περίοδος σταθεροποίησης και ύφεσης είναι αναπόφευκτη.

Και όμως, καταφέραμε να μειώσουμε το έλλειμμα 6 μονάδες, την ίδια ώρα που ο David Cameron για να μειώσει το δικό τους έλλειμμα κατά 3,5% μονάδες απευθύνεται στον πατριωτισμό των Βρετανών. Πάντα αναζητούσαμε μια κυβέρνηση που χωρίς να σκέφτεται το πολιτικό κόστος θα έκανε τις απαραίτητες τομές και διαρθρωτικές αλλαγές. Και τώρα που γίνεται, τι προτείνουν; Να αφήσουμε τις μέχρι τώρα θυσίες να πάνε χαμένες; Ούτε ο κ. Σαμαράς υποστηρίζει ότι θα εγκατέλειπε το μνημόνιο. Άρα;

Πολλοί αναμένουν εσωτερικό μέτωπο εντός του κόμματος ή της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Όμως ας μην αυταπατώνται. Είναι λογικό να υπάρχει ανησυχία και προβληματισμός για το επερχόμενο πολιτικό κόστος, καθώς οι κυβερνήσεις σπάνια επιβραβεύονται γιατί απέφυγαν κρίσεις (βλ. χρεοκοπία). Οι ψηφοφόροι ψηφίζουν κυρίως βάσει του κριτηρίου ποια είναι η σημερινή τους κατάσταση. Είναι λοιπόν ζητούμενο αν οι επόμενες εκλογές θα μας βρουν στη μέση σκοτεινού τούνελ ή αργότερα, όταν τα πρώτα φωτεινά σημάδια ανάκαμψης φανούν.

Θα σταθούμε όμως στο ύψος των περιστάσεων. Οι στιγμές είναι ιστορικές και ο πολιτικός κόσμος πρέπει να δείξει την απαιτούμενη ωριμότητα. Και αυτό θα κάνουμε, για το λαό και τον τόπο.

Συμεών A. Kεδίκογλου